5 najlepszych gier Super Mario

Cytat dowolny z Wikipedii:

Dzień Mario to święto serii Super Mario, które odbywa się co roku 10 marca, ponieważ skrócenie daty "MAR10" pisze podobnie do imienia Mario, zwłaszcza wielkimi literami. Fani wykorzystują święto do organizowania własnych uroczystości, takich jak między innymi granie w gry Super Mario lub przebieranie się za Mario.

Tak więc w tym tygodniu odbył się Dzień Mario, co oczywiście oznacza hołd od Gamereactora. Ponieważ myślę, że wszyscy możemy się zgodzić, że świat gier nie byłby tym, czym jest dzisiaj, gdyby Nintendo i Mario na zmianę wiodły prym. Więc. W oczekiwaniu na Switcha 2 i zapowiedź Odyssey 2 lub Galaxy 3, napisałem o tym, co uważam za pięć najlepszych wydanych tytułów Super Mario. Gratulacje, Mario!

(5) Kraina Super Mario

Satoru Okada i Gunpei Yokoi pracowali razem nad kultowymi, nieśmiertelnymi klasykami Nintendo, takimi jak Metroid i Kid Icarus, a kiedy nadszedł czas, aby Super Mario i jego bijące rekordy wąsy zadebiutowały na Game Boyu, to właśnie ci zdolni panowie mieli za zadanie przełożyć jego gorączkową platformówkę na monochromatyczny, przenośny format. Pamiętam bardzo dobrze, jak bardzo kochałem tę grę, gdy po raz pierwszy pojawił się Game Boy. Fakt, że Grzybowe Królestwo zostało tym razem zastąpione przez nowy świat Sarasaland, uderzył mnie jako świeży i niezapomniany. Okada i Yokoi czerpali inspirację ze starożytnych egipskich stylów projektowania, Wyspy Wielkanocnej oraz mitologii i obyczajów zarówno Bermudów, jak i XVI-wiecznych Chin, a rezultatem była oryginalność, zapakowana w małe, jasnoszare plastikowe etui.

(4) Super Mario Bros 2

Dopiero w ciągu ostatnich pięciu lat całkowicie przewartościowałem tę grę. Ponieważ z pewnością był czas, kiedy oceniałem Super Mario Bros (1) wyżej, a zwłaszcza Super Mario Bros 3. Był czas, kiedy myślałem, że jest to, szczerze mówiąc, dość złe i ma zdecydowanie za mało wspólnego z "klimatem Mario", z oczywistych powodów. Ponieważ, jak wszyscy wiemy, nigdy nie miała to być gra Super Mario, ale dotyczyła innych postaci w innym świecie, w Japonii, ale została przekierowana w ostatniej chwili, aby Nintendo of America / Europe miało duży tytuł, na którym mogłoby się oprzeć podczas świątecznych wyprzedaży w 1988 roku. Wykopałem go jednak kilka lat temu, po tym, jak zmęczyłem się tym, jak bardzo opóźniony był Mini NES w najbardziej wymagających precyzji grach, i podłączyłem mojego starego NES-a do masywnego telewizora, który oszczędzałem, głównie po to, aby pokazać mojemu synowi Frankowi stos tych klasyków z mojego dzieciństwa. A w przypadku Super Mario Bros 2 byliśmy uzależnieni z kilku powodów. Na początek podoba mi się wolniejsze tempo. Dziwaczny oryginalny projekt podoba mi się dziś znacznie bardziej niż kiedyś i przez lata trzymał się tak dobrze.

(3) Galaktyka Super Mario

Nigdy nie byłem wielkim fanem Nintendo Wii. Ci z Was, którzy regularnie czytają i czytali Gamereactora, wiedzą. Granie ruchowe było dla mnie niczym. Zawsze wydawało mi się to wyświechtaną sztuczką, w taki sam sposób, jak VR (i nadal to robi) lub stereoskopowe 3D w kinie. Jest jednak jeden lub dwa wyjątki. A te nazywają się Galaxy. Wykorzystanie sterowania ruchem przez Miyamoto w Super Mario Galaxy jest jedną z najbardziej kapryśnie pomysłowych rzeczy, jakie kiedykolwiek widział świat gier i, podobnie jak w przypadku Super Mario World i Super Mario 64, Galaxy jest nasycone magią, urokiem, osobowością i różnorodnością Nintendo. Pamiętam też moment, w którym płyta dotarła do nas w Gamereactorze. Był pierwszy tydzień listopada 2007 roku, a Jonas Elfving zdążył już wziąć grę do recenzji. Podczas gdy Jonas grał przez kilka następnych dni, ja siedziałem obok niego, mimo że tak naprawdę nie miałem czasu, ponieważ jak zwykle mieliśmy do dotrzymania termin druku, i uśmiechałem się całą twarzą na myśl o całej pomysłowości i innowacyjności, jakie zawierał. Jasne, ta druga jest prawdopodobnie jeszcze lepsza (jak to możliwe), ale to pierwsza zajmuje tę pozycję na mojej bardzo osobistej top liście.

(2) Super Mario 64

Recenzowałem wtedy gry dla lokalnej gazety i nieco ponad miesiąc przed premierą histerycznie gorącej, wyczekiwanej konsoli Nintendo 64 wyraźnie pamiętam, że dostałem gorączki gruczołowej. I tak, zachorowałam jak dżuma mała nornica. Hospitalizowany i w ogóle. Dużo schudłam, tygodniami ledwo miałam siłę wstać. W tym samym czasie do gazety dotarła moja wczesna maszyna do recenzowania (N64) oraz Pilotwings 64, Wave Race 64 i Super Mario 64 i to moja starsza siostra odebrała dla mnie paczkę. Pamiętam, jak słaby byłem, gdy przeciąłem taśmę trzymającą pudełko razem i jak niesamowicie podekscytowany byłem, gdy rozpakowałem pudełko z Nintendo 64 i podłączyłem komputer po raz pierwszy. Reszta to... Reszta to już historia. Nigdy nie zapomnę moich pierwszych, nieśmiałych kroków w najbardziej zachęcającym świecie 3D, jaki kiedykolwiek widziałem, tak jak nigdy nie zapomnę tych kultowych momentów, w które Super Mario 64 był naszpikowany. Saneczkarstwo ściga się z tym zarozumiałym pingwinem. Kiedy ta irytująca mała małpka przeskoczyła czapkę Mario, ta pierwsza śmierć bossa Bob-omb w górach, super uroczy świat centrum i moment, w którym Mario w końcu dostał skrzydła na kapeluszu i mógł odkrywać światy z powietrza. Niesamowita gra, niesamowite wspomnienia z gier.

NAJLEPSZA GRA SUPER MARIO WSZECH CZASÓW:

(1) Świat Super Mario

Oczekiwania z mojej strony (ze strony wszystkich) były niebotycznie wysokie. Nowa konsola Nintendo była w drodze, a broszura, którą kupiłem w lokalnym sklepie z zabawkami Korg-Olles, opowiadała mi o nowej grze Super Mario, która wcześniej wyglądała absolutnie fenomenalnie. Nie było mnie jednak stać na Super Nintendo. W rzeczywistości w 1991 roku nie było mnie nawet stać na kontroler. Albo pudełko chipsów z przyprawą ziemniaczaną. Całe szczęście, że mój kolega z klasy kupił urządzenie wraz z Super Mario World w dniu otwarcia, skończył je w kilka dni (nawet został w domu po szkole, żeby się pobawić, obwiniając gorączkę), a następnie mi je pożyczył. Miałem obsesję na punkcie tego, jak urocze, zmienne, wymagające i fantastycznie pomysłowe było to uznane 16-częściowe arcydzieło Miyamoto. W tej grze jest tak wiele uroku, osobowości i tej nieuchwytnej magii Nintendo, że trudno oddać to w formie tekstowej, bez względu na ilość superlatywów. Dla mnie zawsze, zawsze, zawsze będzie to numer uno, jeśli chodzi o dobrze napędzaną gwiazdorską karierę korpulentnego hydraulika.