Arcane: Sezon 2 - Akty 1 i 2

Łatwo zapomnieć, jakie mamy szczęście, że mamy taki program jak Arcane. Ten projekt zadebiutował w czasie, gdy wciąż istniało piętno związane z przekształcaniem gier wideo w telewizję i film, piętno, które często okazywało się prawdziwe dzięki niezliczonym po prostu okropnym adaptacjom. Ale nie, w Arcane Netflix i Riot połączyły siły, aby stworzyć coś, co wydawało się prawie niemożliwe. Udało im się wykorzystać bogatą i ekspansywną wiedzę o League of Legends i jej niezliczonych bohaterach, aby stworzyć różnorodną, emocjonalną i złożoną opowieść o miłości i stracie, bogatych i biednych, dobrych i złych, a jednocześnie nadal prezentować ją w taki sposób, że nawet najbardziej oddani fani i najbardziej zieloni nowicjusze mogą cieszyć się nią w tandemie. Pierwszy sezon Arcane był niemal arcydziełem z wielu powodów i to właśnie z tego powodu z niecierpliwością czekaliśmy na drugi sezon, ale prawdopodobnie też podchodziliśmy do niego trochę sceptycznie.

Utrzymanie poziomu jakości, który Arcane emanuje przez cały drugi sezon, jest zadaniem, w którym niewielu projektom udaje się odnieść sukces, niezależnie od tego, czy są adaptacją gry wideo, czy nie. Czy zatem sezon 2 spełnia standardy Arcane ? Mówiąc najprościej... Owszem. A przynajmniej tak było do tej pory. W tej chwili zostałem wtajemniczony tylko w pierwsze dwa Acts, a ostateczny i ambitny trzeci Act nadal pozostaje dla mnie tajemnicą. Oznacza to, że ta recenzja będzie istniała z dużym zastrzeżeniem: czy Riot może trzymać się lądowania i wiązać tę rozwijającą się historię w zgrabną małą kokardkę w zaledwie trzech pozostałych odcinkach? Odpowiedź na to pytanie pozostanie jeszcze przez kilka tygodni, aż Act 3 nadejdzie pod koniec listopada, ale jeśli chodzi o Acts 1 i 2, przejdźmy do tego, dlaczego nadal wprawiają w osłupienie, inspirują i oszałamiają.

Po pierwsze, Arcane: Sezon 2 rozpoczyna się po wydarzeniach z sezonu 1, w którym Jinx postanawia wysadzić w powietrze spotkanie elity Piltover. Ten czyn doprowadził do tego, że stosunki między Piltover a Zaun są najbardziej kruche w historii, a niedawne przybycie chytrego noxiańskiego watażki Ambessy tylko podsyca te pożary. Vi i Jinx nigdy nie byli tak dalecy, półświatek nigdy nie był tak pozbawiony przywódców, podejrzenia Heimerdingera wobec Hextechu nigdy nie były tak silne, a wszystko to oznacza, że bohaterowie tej historii stoją w obliczu problemów nie do pokonania.

Chociaż możecie się martwić, że Arcane będzie starało się zbyt szybko naruszyć te tematy, aby dojść do końca pod koniec sezonu 2, z przyjemnością dowiesz się, że tempo pozostaje jednym z najmocniejszych elementów serialu. Act 1 zaczyna się z przytupem, dostarczając ekscytującej akcji i niezwykle wpływowych scen i momentów, które sprawiają, że szczęka opada, jednocześnie równoważąc je stabilniejszymi okresami, w których niezbędny rozwój postaci może rozkwitać, jeszcze bardziej tchnąc życie i energię w ten coraz bardziej pokręcony i mroczny świat. Act 2 dodatkowo dowodzi geniuszu Arcane w opanowaniu właśnie tego, ponieważ podczas gdy początkowe odcinki wydają się prawie zbyt jednostajne, oznacza to, że wypłata i zakończenie tego rozdziału historii uderza jak ciężarówka i pozostawia cię bez słowa i ze łzą w oku. Umiejętność przekazywania emocji wyróżnia się i nigdy nie traci rytmu.

W tych odcinkach Arcane udaje się również sprowadzić wiele ze swoich najbardziej absurdalnych lub szalonych postaci z powrotem na ziemię, aby widz mógł nawiązać z nimi ludzką więź. Udaje im się przezwyciężyć popadnięcie w szaleństwo Jinx poprzez wprowadzenie nieoczekiwanej nowej postaci, która sprawia, że ten i tak już popularny bohater staje się prawdziwą gwiazdą tej serii, wykraczając poza to, co może zapewnić Vi. Nie chodzi o to, że Vi Hailee Steinfeld rozczarowuje w jakimkolwiek sensie, po prostu Ella Purnell prezentuje w tym sezonie niesamowity występ jako Jinx.

Więc tak, struktura narracyjna, scenariusz i dialogi, występy i tempo są najwyższej jakości. Nigdy nie będziesz chciał odetchnąć podczas oglądania tego serialu, będziesz chciał obejrzeć jak najwięcej odcinków dostępnych jednocześnie za jednym szybkim zamachem, po prostu jest tak fascynujący i wciągający od pierwszej minuty do napisów końcowych. Myślę, że jest to po części zasługa fantastycznej techniki animacji użytej w serialu, która odchodzi od coraz bardziej nadużywanego stylu anime, który widzimy w Dragon's Dogma, Tekken: Bloodlines, a nawet Tomb Raider: The Legend of Lara Croft, jako przykłady. W Arcane: Season 2 styl graficzny łączy żywe kolory i fantastyczne elementy scenografii, aby stworzyć tak wiele niesamowitych środowisk i momentów, że możesz zatrzymać ten program niezliczoną ilość razy i znaleźć nową tapetę na pulpit lub telefon. Jest to dodatek do nowych technik animacji, które umieszczają pomiędzy, aby utrzymać cię w napięciu, z punkowymi lub emocjonalnymi montażami akwarelowymi. Jest orzeźwiający i piękny, a mimo to sprawia wrażenie jedynego w swoim rodzaju.

W nieskazitelnej zbroi Arcane pojawiają się pęknięcia, jednak ponieważ serial ciągle wprowadza nowe postacie i wątki, można zobaczyć, że ciężar całej tej narracyjnej ekspansji zbiera swoje żniwo i powoduje, że niektóre wątki wydają się niewykorzystane lub zapomniane. Z tego powodu mam marginalne obawy, że pozostałe trzy odcinki będą miały to, czego potrzeba, aby zakończyć tę historię. Mam szczerą nadzieję, że uda mu się to z taką samą klasą i doskonałością, jaką emanuje nie tylko sezon 1, ale także Acts 1 i 2 sezonu 2, ponieważ jeśli tak się stanie, Arcane będzie bez wątpienia najlepszą adaptacją gry wideo, jaką kiedykolwiek widzieliśmy i być może kiedykolwiek zobaczymy. a także zdecydowany pretendent do jednego z najlepszych seriali telewizyjnych wszech czasów.