Dlaczego inne remastery powinny pójść za przykładem The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered

Pojawiając się znikąd, The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered szturmem wdarł się na listę najlepiej sprzedających się gier Steam, zdobywając miliony graczy na wszystkich platformach. Prawie 20 lat od pierwszego pojawienia się na naszych ekranach, prawdziwą przyjemnością było ponowne zobaczenie Obliviona, z odświeżoną grafiką, rozgrywką i nie tylko.

Problem z premierą w cieniu, a zwłaszcza w przypadku remastera tak ukochanej gry RPG, polega na tym, że szum może służyć jako zasłona na jakość gry pod wszystkimi emocjami. Prawie dwa tygodnie po wydaniu The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered wydaje się, że szum był uzasadniony.

Chociaż nie jest to gra idealna, reedycja Virtuos z pewnością wydaje się być niemal idealnym pomysłem na to, czym może być remaster. Od razu, w pierwszych zwiastunach, gdy Bethesda zapewniała nas, że to tylko remaster, w głowie pojawiły się myśli o remake'u. Wydawało się, że jest to tak ogromna zmiana w grafice, a także w rozgrywce, że wielu deweloperów i wydawców dołączyłoby do niej tytuł remake'u. Użycie remastera, a nie remake'u, mogło mieć na celu zapewnienie fanów, że rdzeń Obliviona wciąż tam jest, ale nie mogę oprzeć się wrażeniu, że pokazuje to również, że etykiety remastera i remake'u zostały w ostatnich latach zbytnio zaharowane. A także, że mieliśmy zdecydowanie za dużo gier, które robiły zbyt mało, a które wydały się zbyt niedawno, nazywając się remasterami.

Patrzę na ciebie, The Last of Us. Sukces i dobra wola The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered wynika w dużej mierze z wyczucia czasu. Nieobecność sprawia, że serce staje się bardziej czułe, jak mówią, i chociaż The Elder Scrolls nie było nieobecne w naszym życiu dzięki niekończącym się reedycjom Skyrim i ESO, ale stwierdzenie, że fani nie są głodni nowego wydania dla jednego gracza w serii, byłoby nieszczere. Oblivion nie jest nowy, daleko od tego, ale to, że jest tak stary, oznacza, że jest wiele osób, dla których jest nowy, a nawet starsi fani prawdopodobnie nie grali od lat, dzięki temu, że jest niesamowicie przestarzały.

Tym razem, ta nieobecność, naprawdę sprawia, że nie jest to grabież gotówki, a bardziej prezent dla fanów. Teraz, podobnie jak w przypadku większości decyzji w branży gier w dzisiejszych czasach, pieniądze były prawdopodobnie sercem tego remastera, ale jeśli jesteś sprytny, możesz uszczęśliwić ludzi decyzją, która przyniesie ludziom lub studiu pieniądze. Czekanie 20 lat na remaster nie jest czymś, co każde studio może zrobić. Nie każde studio ma IP i czas, ale zwłaszcza w przypadku bardziej nowoczesnych gier trudno jest dokładnie zobaczyć, jak grafika została przedefiniowana w sposób, w jaki została przedefiniowana w przypadku remastera Obliviona. Porównaj na przykład Horizon Zero Dawn Remaster z niedalekiej przeszłości z The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered, a zobaczysz ogromną różnicę, jaką zapewnia ten drugi. Czy to miłe, że świat wygląda trochę bardziej zdefiniowany w pierwszej przygodzie Horizon? Jasne, ale nie wydaje się, żeby to była rewolucyjna przeróbka w taki sposób, jak zrobił to Oblivion.

The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered pokazuje, jak skuteczny może być remaster, jeśli naprawdę przenosi coś z przeszłości do współczesności, i jak wiele rzeczy zostało nam przyjętych za pewnik przez inne remastery, które tak naprawdę dodają trochę więcej wierności grze, w którą wszyscy graliśmy kilka lat temu. Zachowanie tak dużej części rdzenia oryginalnego Obliviona również ogromnie pomogło remasterowi. Oblivion ma niepowtarzalny urok, a jego utrata byłaby szkodliwa dla premiery gry. Poszarpane kwestie, zbliżenia do dialogów i cała ta klasyczna dobroć Bethesdy przypomina nam czasy, kiedy nie mieliśmy się o nic martwić, poza pokonaniem kolejnego zadania, podczas gdy grafika daje wgląd w to, jak może wyglądać przyszłość Tamriel.

Mówiąc o przyszłości Tamriel, jeśli Bethesda ma się czegoś nauczyć z wydania The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered, to powinno to być to, że ludzie *potrzebują* więcej The Elder Scrolls. The Elder Scrolls Online jest fajne i w ogóle, ale nic tak nie zbliża ludzi do siebie, jak rozmowy o głupich rzeczach, które robią w grach RPG dla jednego gracza, które wypuszcza Bethesda. Ponadto, podczas gdy Bethesda może spędzić dziesięciolecia pracując nad swoimi kolejnymi grami RPG, ponowne wydanie Obliviona powinno poinformować studio, że nie wszystko musi być w skali Starfield. Ludzie oczekują skomplikowanych systemów, ale fakt, że to, co jest w zasadzie klasykiem z 2006 roku, otrzymało świeżą warstwę farby wraz z kilkoma innymi poprawkami, radzi sobie tak dobrze, powinno powiedzieć Bethesdzie wszystko, co musi wiedzieć. Nie wyrzucajcie tej książki, nie próbujcie zmuszać nas do ponownego wyobrażenia sobie, czym mogłyby być The Elder Scrolls. Jeśli już, to przywróć go do korzeni, ponieważ The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered informuje ludzi, jak wiele Skyrim stracił pod względem mechaniki.

Co więc możemy wynieść z tego bałaganu? Remastery powinny być po pierwsze bardziej ambitne i powinny dać więcej czasu na upewnienie się, że fani poczują się zachwyceni, gdy zobaczą, jak ich klasyki z dzieciństwa są doprowadzone do współczesnych standardów. Potrzebujemy też bardziej właściwych definicji tego, co jest remakiem, a co remasterem. Ludzie nie powinni drapać się po głowach, gdy praca nad The Elder Scrolls IV: Oblivion Remastered wygląda na bardziej pokaźną niż jakikolwiek inny duży remaster w ostatnim czasie, ale nadal nie zasługuje na miano remake'u. Wreszcie, Bethesda mogłaby szczerze wziąć pigułkę na chłód, jeśli chodzi o zapewnienie, że każda nowa gra RPG jest tak ogromna i zapierająca dech w piersiach, że nie możemy myśleć o kolejnej przez kolejną dekadę. Ludzie uwielbiają starsze gry ze względu na ich przygody, uroki oraz zawiłość i szczegółowość, które zapewniały, niekoniecznie oferując ogromną przestrzeń, w której możesz się znaleźć.