JBL Tour Pro 3

Topowy model JBL wyróżnia się interaktywnym wyświetlaczem na obudowie. A teraz ma o wiele więcej funkcji, w połączeniu z większym naciskiem na dźwięk.
JBL pomyślał nieszablonowo, całkiem dosłownie, ponieważ tym razem możesz podłączyć etui do zewnętrznego źródła, a następnie odtwarzać na słuchawkach. Jest to sprytne, a ponieważ etui może już ładować się bezprzewodowo, obsługiwać słuchawki douszne i wyświetlać żywotność baterii, musi znajdować się wysoko na liście najbardziej zaawansowanych na rynku.

Same egzemplarze na próbce testowej były czarne z metalowymi akcentami. Jest schludnie i dyskretnie, światło jest niebieskie i stonowane. Punkty za to.

Jest Bluetooth 5.3 LE i nieco ponad 30 godzin pracy na baterii. Byłem trochę niezadowolony, że model Pro 2 nie miał żadnego rodzaju AptX. Nadal tak nie jest, czego w ogóle nie rozumiem w przypadku produktu kosztującego 279 funtów. Z drugiej strony, 24-bitowy dźwięk jest teraz obsługiwany przez kodek LDAC - świetnie - a następnie, oprócz jednostki dynamicznej 10,2 mm, ku mojemu wielkiemu zdziwieniu, masz zbalansowaną jednostkę twornika 5,1 x 2,8 mm. Z grubsza rzecz biorąc, jest to bardzo mały pręt, który unosi się w polu magnetycznym, a kiedy prąd wprawia go w ruch, popycha urządzenie. Z grubsza rzecz biorąc, mamy do czynienia z bardzo czułym i zaawansowanym urządzeniem dla wysokich i niskich tonów średnich, podczas gdy tradycyjne urządzenie radzi sobie z basem. Podobne koncepcje są często spotykane w HiFi, gdzie bas jest obsługiwany przez duże tradycyjne jednostki, podczas gdy delikatne wysokie i/lub średnie tony są obsługiwane przez bardzo wyrafinowaną technologię. Z drugiej strony jest całkiem oczywiste, że JBL nie prowadzi marketingu dla nikogo, kto zna się na dźwięku, ponieważ odkrycie tego stosunkowo unikalnego projektu, z którego korzysta niewielu innych, zajmuje trochę czasu.

Oprogramowanie jest aplikacją head-fi firmy JBL. Nie jest ani świetny, ani straszny - po prostu jest. I oczywiście "spersonalizowany dźwięk" jest również obsługiwany przez aplikację innej firmy - Personifi. Ma stopień ochrony IPX55 i ma całkiem przyzwoitą redukcję szumów - a to prawie najważniejsze, a sześć mikrofonów nie jest marnowanych. Jest też Spatial Sound, ale nieco ciekawszy jest AuraCast, czyli standard transmisji, który niestety nie jest zbyt często używany w domu, ale jest przeznaczony do muzeów i innych miejsc, w których wiele osób potrzebuje tego samego dźwięku w tym samym czasie.

Nie napotkałem żadnych problemów funkcjonalnych, ale silikonowe wkładki douszne należy wciskać bardzo ostrożnie. Nie trzymają się zbyt dobrze za pierwszym razem. Jest wiele drobiazgów, takich jak adaptacyjna redukcja szumów, szybkie parowanie, a wyświetlacz o przekątnej 1,57 cala jest łatwy do odczytania. Służy głównie do zmiany ustawień korektora i może pokazywać wiele różnych rzeczy, ale w moim przypadku nie zmieniam korektora w zależności od tego, czego słucham - biorę go na surowo. Może nawet głośno piszczeć, jeśli się zgubią lub odtwarzać relaksujące dźwięki - jest wręcz gwałtowny. Wszystko jest oczywiście ulepszeniem z modelu Pro 2.

Niestety, cena nie została zaktualizowana, a szkoda, bo choć funkcji jest tak wiele, że ledwo można je wymienić, a przy hybrydowej konstrukcji Balanced Armature powinno być w stanie wydobyć z nich świetny dźwięk, brakuje mi ostatecznego zapasu mocy, rozdzielczości i dynamiki. Może to być możliwe lub nie z obsługą AptX, ale tak czy inaczej, nadal uważam, że 279 funtów to zdecydowanie za dużo, bez względu na to, jak futurystyczne etui jest dołączone do tego produktu. Dźwięk powinien być mniej masywny i amerykański, gruby za uszami, a bardziej elegancki, prawdziwy i naturalny. Wiem, że to celowe - oni uwielbiają The Harman Curve - ale cena też musi zostać dostosowana. Kiedy są w ofercie, zdecydowanie należy je rozważyć.