One Btn Bosses

Nie ma nic prostszego niż naciśnięcie jednego przycisku, aby zaangażować się w grę. Chociaż zawsze możesz włączyć automatyczne pomijanie powieści wizualnej, jeśli naprawdę chcesz nie robić nic poza wpatrywaniem się w ekran przed sobą, One Btn Bosses zamiast tego prosi cię o aktywację mózgu i podjęcie uproszczonych, trudnych walk z bossami opartych na kształtach.

Na potrzeby drugiego wydawnictwa Outersloth jako wydawcy, trzyosobowy zespół z Midnight Munchies stworzył natychmiast uzależniające piekło pocisków. Zaczynasz grę jako skromny trójkąt, który próbuje wspiąć się po drabinie korporacyjnej. Dzięki spotkaniom z działem HR (dla ciebie to Robot Podpowiedzi) nauczysz się podstawowych mechanik i rodzajów ataków, które mogą rzucać na ciebie wrogowie, zanim zmierzysz się z nikczemnymi kształtami, z których każdy jest uformowany na wzór okropnego szefa, którego wszyscy doświadczyliśmy w naszym życiu zawodowym.

Sama rozgrywka – jak można się domyślić – opiera się na naciśnięciu jednego przycisku. Za pomocą spacji lub kliknięcia myszką poruszasz się po małym kształcie, który tworzy twoją arenę, unikając pocisków, które mogą łatwo przytłoczyć. Będziesz automatycznie strzelać, poruszając się po arenie, budując potężniejsze strzały w miarę nabierania prędkości, ale za każdym razem, gdy naciśniesz przycisk, aby zmienić kierunek i uniknąć ataku, powrócisz do uderzania bossa za pomocą bezczelnego miotacza grochu. To cudownie wciągająca rozgrywka, która nieustannie nakłania cię do chciwości i handlu jednym z twoich trzech cennych żyć.

Pomimo tego, że gra skupia się wokół jednego przycisku, okazuje się dość trudna. Ataki wroga mogą szybko przytłoczyć ekran i chociaż w kampanii możesz nauczyć się schematu działania bossów, niekonsekwentna natura ich ataków może cię zaskoczyć nawet po wielu próbach. Trudno jest jednak popaść w złość lub przygnębienie z One Btn Bosses, nawet gdy szefowie drwią z ciebie za każdym razem, gdy zginiesz z ich ręki. Kampania jest podzielona na każdego bossa, przy czym każdy boss ma szereg poziomów, z których możesz wybierać i wybierać do woli. Nie musisz pokonywać każdego poziomu, aby awansować, dlatego na początku możesz po prostu poradzić sobie z łatwiejszymi do opanowania poziomami. Dostępny jest również tryb roguelike, który łączy lekkie budowanie talii z wciągającą rozgrywką za pomocą jednego przycisku, dzięki czemu możesz kontynuować losowe walki, nawet gdy skończysz wprawdzie krótką kampanię.

Możesz także zdobywać power-upy zarówno podczas kampanii, jak i w trybie roguelike, zdobywając punkty grindu po każdej bitwie, które mogą odblokować nowe opcje ruchu, ataku i użytkowości. Możesz także uzyskać różne palety kolorów, co pozwoli Ci stylizować grę w preferowane kolory, aby Ty, bossowie, areny i ataki wrogów pojawiali się na ekranie wraz z dudniącą ścieżką dźwiękową w stylu retro. Power-upy/różne umiejętności, które otrzymujesz, są interesujące na papierze, na przykład możliwość przeskakiwania przez ataki wroga zamiast odwracania się od nich i podnoszenia ataku na arenie, aby następnie rzucić nim z powrotem we wroga, ale początkowe umiejętności są tak przydatne, że trudno jest dostrzec mocne strony w innych. Biorąc pod uwagę również poziom trudności One Btn Bosses, nawet w misjach szkoleniowych HR, tak naprawdę nie masz szansy sprawdzić lub przyzwyczaić się do nowych umiejętności i często po prostu trzymasz się tego, co znasz.

Nie oznacza to, że nie znalazłem żadnego zastosowania dla innych opcji ataku i ruchu. Pick-Up był naprawdę dobrym atakiem na każdej arenie, która po prostu używała linii, podczas gdy Dash mógł być świetny, jeśli kiedykolwiek wydawało się, że cała arena jest pokryta atakami wroga. Jednak Turn and Shoot były moim chlebem powszednim przez cały czas i wydaje się, że bossowie są projektowani z myślą o nich. Być może mógłbym zbadać inne opcje, gdyby były bardziej przestronne areny do gry, ale One Btn Bosses tak naprawdę nie popycha łodzi do przodu, jeśli chodzi o projektowanie aren. Wydaje się, że było to zamierzone, więc jest to prawie coś, czego nie zamierzałem krytykować, ale po przejściu gry miałem wrażenie, że większość aren kształtów jest do siebie podobna. Opiera się na prostocie ogólnego doświadczenia, ale było to coś, w czym wolałbym zobaczyć nieco większą różnorodność.

Nie przeszkodziło to jednak One Btn Bosses być wspaniałym doświadczeniem. Ma wszystkie cechy wyróżniającej się gry typu bullet-hell, a prostota jej projektu rozgrywki sprawiła, że nie spałem o wiele za późno, decydując się na jeszcze jedną próbę zmierzenia się z bossem. Podobnie jak wcześniej Balatro, jest to kolejny niezależny hit w tym roku, w którym mogę poczuć, że zajmuje wiele godzin w mgnieniu oka.