Polski
Gamereactor
recenzje
Dying Light 2 Stay Human

Dying Light 2 Stay Human

Skok, przewrót, zombie.

HQ

Minęło siedem lat od premiery pierwszej części całkiem udanego Dying Lighta od Techlandu. Trzeba przyznać, że dość długi czas przyszło czekać graczom na kontynuację. Im dłużej się czeka, tym większe oczekiwania, lub odwrotnie - tracimy całkowicie zainteresowanie danym tytułem. To drugie na szczęście nie spotkało Dying Light 2, jednak przekładana data premiery i pogłoski o tzw. „development hell" niekorzystnie wpływały na wizerunek wśród fanów. Jedno jest pewne: im dłużej czekamy, tym większa szansa, że po premierze gra nie sprosta naszym wygórowanym wyobrażeniom i w moim przypadku nie mogłem pozbyć się wrażenia, że martwy pociąg opuścił już swoją stację.

HQ

Grając w Dying Light 2, wielokrotnie miałem odczucie, że tytuł ukazał się o kilka lat za późno. Bądźmy szczerzy, „jedynka" poza świetnym systemem poruszania się nie błyszczała kreacją świata ani fabułą. Te aspekty miały zostać poprawione właśnie w kontynuacji i zdecydowanie jest lepiej - bo i poprzeczka była nisko zawieszona - ale nie na tyle, by mówić tutaj o jakiejś rewolucji. Historia w grze nadal nie jest najmocniejszą jej stroną. Co więcej, próba nadania jej głębszego tonu i wprowadzenie wielu elementów rodem z kiepskich filmów sci-fi sprawiło, że nie mogłem wczuć się w świat przedstawiony, nie na tyle, by w pełni się nim rozkoszować, by chociaż w niego uwierzyć.

Bo i mamy tutaj typowe dla gatunku zombie eksperymenty genetyczne, mamy próbę wprowadzenia elementów dramatu i motywu zemsty, jednak w połączeniu większość treści wypada w najlepszym razie poprawnie, choć uczciwie muszę napisać, że znalazło się w grze kilka naprawdę dobrych, a może nawet świetnych zadań, które zapadały mi w pamięć. Ogólnie odniosłem jednak wrażenie, że Techland za bardzo pod względem konstrukcji gry zapatrzył się w Ubisoft i pomimo że odrobił pracę domową, nie jest to kierunek, w jakim powinien podążać. „Dani, to ty?" - chciałem zapytać głównego bohatera już po kilku minutach towarzyszenia mu w podróży. Podobnie jak ostatnia bohaterka Ubisoftu, Aiden jest od początku kreowany na specjalistę dosłownie we wszystkim i choć ma to jakieś tam podwaliny w fabule - których oczywiście zdradzić nie mogę - tak trudno z nim sympatyzować, nie odczuwając przy tym dziwnego dyskomfortu. Paradoksalnie brakuje mu właśnie tej ludzkiej strony, a przynajmniej osobiście nie potrafiłem w pełni jej odnaleźć i docenić. Być może dlatego, że prezentowane w grze wydarzenia w mniejszym lub większym zakresie oglądaliśmy już w innych dziełach kultury.

To jest reklama:
Dying Light 2 Stay Human

Idąc dalej śladami większego kolegi, gra Techlandu straciła nieco na swojej tożsamości i w wielu miejscach stała się poprawną, acz mocno generyczną piaskownicą, w której odhaczamy poszczególne aktywności na mapce. Ba, po odbiciu wiatraków, które tu stanowią swoiste osady do przejęcia, odpala się nawet animacja, która z miejsca kojarzy się z serią Far Cry i oglądając ją któryś raz z rzędu aż zacząłem się zastanawiać, czy faktycznie nie gram w kolejną grę Ubisoftu. W odbiorze całości niestety nie pomagają liczne błędy i glicze, których w ogrywanym, przedpremierowym buildzie było całkiem sporo. Nieumarlaki potrafią wyrosnąć nagle przed naszymi oczami, niekiedy znikają przyciski interakcji, a mały obiekt skutecznie utrudnia nam wykonanie odpowiedniego manewru w walce. Takich drobnych problemów jest niestety sporo i przyznam, że płynniej grało mi się w mniejszą, ale za to spójniejszą i bardziej dopracowaną jedynkę.

Zwłaszcza że recenzowany tytuł choć ładny, tak na obecnej generacji konsol już swoim wyglądem nie powala. Możemy wybierać pomiędzy aż trzeba trybami rozgrywki: rozdzielczości (4K), jakości (raytracing) oraz wydajności (60 FPS). Karygodne jest to, że musimy w ogóle wybierać, ale pomijając to wybór trybu nagle nie wypali nam gałek ocznych i nie sprawi, że odlecimy z zachwytu. Dying Light 2 zwyczajnie pomimo ciekawej prezentacji aż tak piękne nie jest, ponownie podkreślę „aż tak", bo jak już pisałem, jest to nadal tytuł prezentujący się bardzo dobrze. Warto jednak zaznaczyć, że świat gry podzielony na dzielnice do małych nie należy, a uciekając przed hordami zombie często ciężko zatrzymać się na podziwianiu widoków.

Dying Light 2 Stay HumanDying Light 2 Stay Human
To jest reklama:
Dying Light 2 Stay HumanDying Light 2 Stay Human

A jeśli już przy uciekaniu jesteśmy. Rozbudowany parkour, tak jak w przypadku „jedynki", jest najmocniejszą stroną tytułu. Choć na początku nie dysponujemy może okazałą ilością ruchów, zdobywając doświadczenie odblokowujemy kolejne akrobację, które ułatwią nam zarówno walkę, jak i przemierzanie wielkiej metropolii. Bez dwóch zdań pomimo średniej kreacji świata skacząc po dachach bawiłem się naprawdę świetnie, a walk z hordami zombie potrafi dać niemałą satysfakcję. Tylko czy to dobrze świadczy o kontynuacji, gdy jej najlepszymi aspektami są jedynie te poprawione z pierwszej części? Poza parkourem ponownie zdobywamy setki ciekawych broni, które z czasem możemy oczywiście odpowiednio modyfikować oraz odkrywamy nowe przepisy do tworzenia przedmiotów ułatwiających życie, takich jak apteczka czy granaty. W tym zakresie niewiele się zmieniło i w zasadzie wiele do zmian tak naprawdę nie było. To solidne filary rozgrywki, których Techland się trzyma - i bardzo dobrze.

Czym byłoby jednak Dying Light bez nocnych eskapad? Te oczywiście powracają, choć główna wprowadzona zmiana w moim odczuciu działa na niekorzyść kontynuacji. Otóż obecnie po zapadnięciu zmroku, o ile nie ukrywamy się w oświetlonych pomieszczeniach, mamy ograniczony czas na nocną eksplorację miasta. Licznik możemy sobie zwiększać odpowiednimi przedmiotami, więc nie jest też tak, że po pięciu minutach od razu czeka nas śmierć, jednak sama obecność „zegara" sprawia, że czujemy wieczną presję i musimy działać zdecydowanie szybciej niż w „jedynce". Tak jak w przypadku wielu innych aspektów, twórcy oczywiście ten pomysł stosownie wytłumaczyli fabularnie, aczkolwiek nie do końca przypadł mi on do gustu. W moim odczuciu największą siłą pierwszej części było właśnie poczucie zaszczucia w ciemności, ryzyka, które musieliśmy podjąć ,wychodząc zza bram bezpiecznej strefy. W „dwójce" nie chciałem, ale niestety musiałem w wielu misjach podróżować nocą, ale nie był to mój wybór. Przynajmniej przez kilka pierwszych godzin rozgrywki jest to dość, cóż, upierdliwe.

Dying Light 2 Stay Human

Wybory, wybory, czy te faktycznie są aż tak mocne? Bywają i faktycznie świat gry potrafi się zmienić zależnie od naszych poczynań. Nie mam tutaj nawet na myśli w zakresie makro, ale i głównie mikro, bo często od naszych decyzji zależy być albo nie być poszczególnej postaci w grze. A to zdecydowanie ma większy wpływ na naszego bohatera niż samo „ratowanie świata", a raczej kreowanie go według własnego uznania. Frakcji jest kilka i trudno jednoznacznie stwierdzić, że któraś jest dobra lub zła. Myślę, że tu odezwie się moralność każdego z graczy. Każda frakcja ma swoje racje i na swój sposób chce zwyczajnie przetrwać w brutalnym świecie. Przetrwanie jest tu bowiem najważniejsze i wielokrotnie tytuł brutalnie nam to uświadamia. Nie ma czasu na sentymenty, tu nikt nad nikim nie uroni łzy. Każdy czegoś potrzebuje i ma własne motywacje. W świecie Dying Light 2 nie ma nic za darmo i szybko się tej lekcji nauczycie. Bardzo spodobało mi się takie balansowanie w zakresie szarości, bo większość gier raczej stawia na jasno określony podział dobra i zła, który w nowej grze Techlandu tak naprawdę nie istnieje, a przynajmniej linia podziału nie jest tu tak widoczna.

Dying Light 2 to zatem tytuł pełen sprzeczności. Z jednej strony przedstawia nam jedynie poprawną historię, która jednak potrafi zaskoczyć swoją niedosłownością. Daje nam świetny system poruszania się i walki, jednak wprowadza mechaniki, przez które nie do końca jesteśmy w stanie czerpać z niego radość. I w końcu przedstawia nam ciekawy świat, który traci na spójności przez typowe raczej dla gier Ubisoftu aktywności i prześmiewcze postacie niezależne. Bawiłem się naprawdę dobrze, choć zdecydowanie nie tak, jak tego oczekiwałem. Techland powinien budować swoją własną, unikalną markę, bo czy tak naprawdę potrzebny jest nam kolejny Far Cry, tyle że z zombie?

HQ
Dying Light 2 Stay HumanDying Light 2 Stay HumanDying Light 2 Stay Human
07 Gamereactor Polska
7 / 10
+
Świetny system parkouru; walka daje satysfakcję; solidny system tworzenia przedmiotów; pomniejsze wybory moralne; kilka zadań zapada w pamięć.
-
Średnia historia; wiele pomniejszych błędów; powtarzalne aktywności poboczne; problemy z tożsamością.
overall score
to ocena naszych redaktorów. Jaka jest Twoja? Wynik ogólny jest średnią wyników redakcji każdego kraju

Powiązane teksty



Wczytywanie następnej zawartości