Bezpańskich

Chętnie przyznam, że nie jestem zbytnio kotem. Nie zrozumcie mnie źle, kocham koty, ale sprawiają, że moje oczy swędzą, mój nos biegnie jak wąż i, jakbym miał napad padaczkowy na powtórkę. Nie, jestem psem na wskroś, a kiedy myślę o kotach, mój umysł szybko trafia do dwóch najbliższych kotów, które znam. Pyssan, która uwielbiała skakać mi na kolanach, kiedy mój przyjaciel Mikey i ja oglądaliśmy filmy i agresywnymi metodami mafii kazali mi ją głaskać. Za każdym razem, gdy się zatrzymywałem, kończyła swoje zadowolone mruczenie i wkładała we mnie wszystkie pazury, które przechodziły przez moje dżinsy i raniły mnie na całe życie. Po drugie, Bäbisen jest zawsze w każdych drzwiach, kiedy odwiedzam, sycząc jak pyton i wbijając pazury w moje pięty.

Nie znam żadnych psów, które to robią, zamiast tego całują cię na śmierć, a ja naprawdę lubię pocałunki bardziej niż plastry i mimowolną utratę krwi. Trzeba więc przyznać, że z wielkim sceptycyzmem przyjąłem grę przed tą recenzją, jeśli sam tak mówię. Sama idea grania jako kot bez butów i fajnej broni czy umiejętności mówienia sprawiła, że z niezadowoleniem wpatrywałem się w kontroler. Ale potem pomyślałem, że dawno, dawno temu prawdopodobnie był jakiś biznesmen w Japonii, który z niedowierzaniem wpatrywał się w Shigeru Miyamoto, kiedy wpadł na pomysł włoskiego hydraulika, który skakałby na żółwie i jadł magiczne grzyby, więc może cały pomysł zabawy jako mały kot nie był tak szalony, może to był geniusz?

Sama gra obraca się wokół bezpańskiego kota, który tak naprawdę przechodzi przez całą podróż zupełnie bezimienny, więc dość szybko postanowiłem nazwać go Allan. W końcu imię jest dobre, gdy krzyczysz do telewizora, gdy sprawy nie idą po twojej myśli, a także dlatego, że Allan to doskonałe imię. Wszystko zaczyna się od tego, że przytulasz się do swojego małego stadka podobnie myślących łowców myszy pokrytych wąsami pod wiaduktem. Bawisz się ogonem przyjaciela, zdrzemniesz się, a następnie myjesz pupę na wieczność. Potem nadszedł czas, aby w końcu wyruszyć na eksplorację ze swoim czworonożnym alter ego i jego gangiem długoogoniastych kumpli.

Początek jest trochę ostrożny, poznajesz sterowanie i tempo może wydawać się trochę zbyt spokojne, ale w rzeczywistości jest to kot, którym grasz i czy kiedykolwiek widziałeś kota, który się stresuje? Nie, kotek nie spieszy się. Po chwili dzieje się nieuniknione, fajka, na którą się wspinamy, pęka, a kot, którego tak pięknie nazwałem Allan, zanurza się w czymś, co wygląda jak bezdenna otchłań. Kiedy piszczymy po upadku, odkrywam, że jestem zupełnie sam i że zostałem oddzielony od mojej ukochanej kociej rodziny i nie tylko to, jestem pod ziemią w zupełnie nowym miejscu, bez widocznego sposobu, aby się z niego wydostać. I to jest jedna z wielkich przesłanek gry, dotarcie do świata, z którego pochodzisz.

Więc jeśli myślałeś, że po prostu spędzisz swoje dni bawiąc się przędzą, pomyślałeś źle. Bo okazuje się, że życie kota jest zdecydowanie o wiele trudniejsze niż myślałem, nawet jeśli technicznie można zwinąć się w małą kulkę i spać godzinami w grze. I szczerze mówiąc, mój kotek spał przez całą godzinę tylko po to, abym mógł natknąć się na trofeum logicznie zwane "Produktywnym Dniem", niepotrzebne, wiem, ale nie mogłem się powstrzymać. Będziesz zachowywać się jak prawdziwy w najbardziej typowy koci sposób i wypychać garnki ludzi z okien tylko dlatego, że masz na to ochotę, lub dlaczego nie puszka z farbą na głowę kogoś biednego? Rozerwiesz ich prawdziwe dywany i wyostrzysz pazury, gdziekolwiek chcesz, czy to sofy, czy drzwi wejściowe. Po rozejrzeniu się przez chwilę, gdzie jesteś, zauważysz, że ktoś próbuje komunikować się z tobą za pośrednictwem ekranów telewizorów.

Ktoś jest w niebezpieczeństwie, a naszą pierwszą misją jest odnalezienie tej osoby, co nie jest takie trudne, ponieważ ta nieznana osoba wydaje się być napiwkowana przez samą Joyce (ze Stranger Things), ponieważ za każdym razem, gdy jęczysz, droga świeci żarówkami i kamerami bezpieczeństwa na bananach. Pod koniec tej tęczy w końcu znajdziesz to, co stanie się twoim wiernym towarzyszem w grze, małego drona o nazwie B12, który przywodzi na myśl małego czerwono-białego droida Lei w Obi-Wan Kenobi. Tak jak ty potrzebujesz pomocy, B12 również pilnie potrzebuje pomocnej dłoni, ponieważ stracił pamięć i podobnie jak dwie zagubione dusze, którymi jesteś, postanawiasz połączyć siły, aby rozwiązać swoje problemy. Znalezienie wyjścia oraz odnalezienie i odblokowanie wspomnień B12 staje się przygodą, której żadne z nich nie zapomni w pośpiechu. Przygoda poprowadzi nas przez dwanaście różnych lokacji, od tuneli kanalizacyjnych po lśniące neony miasta, po slumsy i martwe miasto, a to oznacza również, że gra podzielona jest na zaledwie dwanaście różnych rozdziałów.

Nie ma platformy skaczącej z precyzją dla naszego okrutnego kota, który zawsze ląduje stopami w dół, ponieważ Allan nie może spaść z niczego poza skokami tam, gdzie jest znak X. Tempo gry waha się między spokojnym rozwiązywaniem zagadek i eksploracją a stresującymi próbami uniknięcia różnych wrogów w grze. Przygoda ma tak naprawdę tylko dwóch różnych wrogów, a są to Zurkowie i Strażnicy. Zurks są obrzydliwie podobne do Headcrabs z Half-Life z wyglądu i jedzą wszystko na swojej drodze. Są szybcy jak diabli i pędzą zgodnie z jednym celem, a mianowicie zamienić naszego ukochanego Czerwonego Allana w potężny cel godny nazwy w menu fast-food. Na początku gry istnieje jednak tylko jedna taktyka przeciwko temu wrogowi, a mianowicie ucieczka po życie. Możesz otrząsnąć się z jednego lub dwóch za pomocą przycisku Circle, ale jeśli więcej zatrzaśnie się na tobie, jesteś wkręcony i będziesz musiał ponownie uruchomić od ostatniego punktu kontrolnego.

Jednak dzięki B12 możesz spodziewać się broni do użycia w dalszej części historii, a to znacznie ułatwi życie. Jest to rodzaj broni pulsacyjnej, która zabija wszystkich w pewnym ograniczonym promieniu, ale ma mały minus zwany przegrzaniem, który następnie pozostawia cię bez ochrony podczas oczekiwania na naładowanie. Z drugiej strony, wrogowie Sentinels nie potrzebują żadnej broni, ponieważ są to drony, które można przechytrzyć tylko przemycając przez ich czujne oczy. I na tym polega piękno tej gry, wszystkie kontrasty. W jednej minucie włóczysz się po dachach w neonach, rozwiązując małe zagadki w dobrodusznym spokoju, w następnej biegniesz z armią mega-demonów na piętach, a następnie wymykasz się z więzienia w czystym stylu ninja. Ale oczywiście gra nie jest tylko wypełniona wrogami, spotykamy mieszkańców miast i są oni trochę inni niż to, do czego jesteśmy przyzwyczajeni. Nie mają ogonów ani wąsów, ale monitor twarzy. W zapomnianych starych miastach żyją roboty, które są tak zapomniane i zakurzone jak miasta, w których żyją. I nawet tutaj B12 udowadnia swoją wartość, tłumacząc wszystko, co mówią, ponieważ kotki nie mówią robotem.

A raczej koty w ogóle nie mówią. Ta gra przygodowa rozgrywa się w perspektywie trzeciej osoby i dla mnie zajęło około dwunastu godzin, aby przejść przez coś, co mógłbym uznać za krótkie. Ale potem należy dodać, że naprawdę traipse wokół i badałem jak ludzki odkurzacz i pozwoliłem mojemu kotu spać spokojnie, podczas gdy ja zajmowałem się praniem tutaj w domu i gotowałem obiad IRL. A ponieważ wiem, że istnieje trofeum, które można wygrać, jeśli przejdziesz przez grę w ciągu dwóch godzin, prawdopodobnie można je przepuścić, jeśli chcesz.

Stray ma przytulną atmosferę i ładną grafikę, a ja naprawdę podobało mi się kilka godzin gry i trudno mi było ją wyłączyć. To lekka gra z wieloma do zbadania, a dla kogoś takiego jak ja, który uwielbia wywracać gry na lewą stronę, daje mi wiele do odkrycia, gdy wącham ukryte tajemnice i wspomnienia. Lubię być mile zaskoczony i ta gra naprawdę zaskoczyła mnie w najlepszy możliwy sposób. Mały francuski zespół BlueTwelve Studio, który to opracował, przekonał mnie teraz, że koty mogą być czymś zupełnie innym niż aroganckie i snobistyczne stworzenia. Mogą też zagrać w grze wideo i nie ma w tym nic dziwnego.