You People

Dwoje millenialsów z LA zakochuje się w sobie i pomimo tego, że pochodzą z dwóch zupełnie różnych kultur, mają ze sobą tak wiele wspólnego, że wkrótce na ich celowniku pojawi się ślub. Jest tylko jeden problem, tak powszechny w tradycyjnych romcomach: teściowie! Innymi słowy, scena jest przygotowana na kompletny chaos, gdy żydowska rodzina i muzułmańska rodzina ostrzą swoje wojenne włócznie, aby zwiększyć napięcie między gołąbkami.

Cóż, nie jest to do końca ekstrawagancki chaos, do którego można się przyzwyczaić w tego rodzaju filmach. Wy ludzie macie o wiele bardziej stonowane i realistyczne podejście do zderzeń kulturowych, rozplątując wrażliwe relacje i twardo stąpając po ziemi. Być może najbardziej romcomowa scena dotyczy kufickiego kapelusza teścia, który przypadkowo zapala się podczas szczególnie niezręcznej sceny kolacji, ale poza tym You People unika wielu sentymentalnych pułapek gatunku. Jonah Hill i Lauren London potrafią wymyślić ze sobą miłą chemię, a związek jest słodki, a Hill w szczególności udaje się przedstawić sympatyczną postać, która jest gotowa wziąć tyle bzdur, ile może od bezwzględnego ojca Eddiego Murphy'ego, aby udowodnić swoją miłość do przyszłego partnera życiowego.

Problem polega jednak na tym, że film nie wydaje się zbyt wiarygodny, pomimo realistycznego tonu. Ani sytuacje, ani interakcje nie wydają się realistyczne, co, choć jest znakiem rozpoznawczym tego gatunku, ostro przecina kulturowe znaczenie, które twórcy filmu starają się osiągnąć. Wiele z nich ma wrażenie wycinków z sitcomów, a dialogi - które czasami są zgryźliwe i zabawne - wydają się nienaturalne i wymuszone. Narracja z kolei sprawia wrażenie bardziej przyklejonych sekwencji niż płynnej historii z kontekstem, która mimo prób odświeżenia romcomu wciąż tkwi w nieco zbyt tradycyjnym szablonie.

To, co często ratuje film, to właśnie naturalna charyzma Jonaha Hilla i wzajemne oddziaływanie z postacią Eddiego Murphy'ego, który jest tutaj naprawdę dobry jako groźny i nienawistny teść, który uczynił swoją życiową misją bycie tak wielkim dupkiem, jak to tylko możliwe. Julia Louis-Dreyfus z kolei stara się działać odwrotnie, gdzie jest tak otwarta na nową kulturę, że zapomina widzieć synową jako jednostkę. Są więc sceny i niezręczne napięcia postaci, które są małą zabawą, gdzie You People udaje się być nieco bardziej prowokującym do myślenia niż typowy romcom. Jednocześnie nigdy tak naprawdę nie osiąga swojego prawdziwego potencjału dzięki płaskiej opowieści i ostatecznie płytkiej komedii.