Achilles: Legends Untold

Wszyscy słyszeliśmy historię Achillesa, a przynajmniej podstawy. Był największym bohaterem mitologii greckiej i bohaterem kultowego dzieła Homera Iliada. Zanurzony w rzece Styks przez swoją matkę Tetydę, był praktycznie nieśmiertelny i niezniszczalny, z wyjątkiem słynnego obcasa, drobnego szczegółu, który ostatecznie doprowadził do jego upadku. Został zabity strzałą w piętę przez Parysa, księcia Troi. Raczej bezużyteczny i nieco nielogiczny sposób na śmierć, jeśli o mnie chodzi, ale tak głosi legenda.

W Achilles: Legends Untold od razu zostajemy wrzuceni w wojnę trojańską i oczywiście wcielamy się w tytułową rolę legendarnego bohatera. Ponieważ jest to wojna, chaos panuje już w samouczku gry, który jest dość prosty, dopóki nie spotkasz jego ostatecznego zabójcy Parisa we wczesnej walce z bossem. Jest bardzo silny i tak jak w legendzie, tak i tutaj Paris zabija naszego bohatera, nie celną strzałą w piętę, ale po prostu bijąc go w gówno, aż pasek życia będzie pusty. Przygotowuję się do rozpoczęcia całej walki od nowa z strasznie silnym przeciwnikiem, ale szybko staje się jasne, że tak naprawdę nie oczekuje się od ciebie zwycięstwa. Achilles umiera zgodnie z planem i budzi się chwilę później zdezorientowany i zdezorientowany, trochę jak po nocy spędzonej na mieście w szczęśliwych dniach młodości.

Achilles może i nie żyje i spadł do królestwa umarłych, ale wkrótce przekonuje się, że to nie koniec jego historii. Ma szansę wrócić do krainy żywych i napisać historię na nowo, jeśli uda mu się pokonać wszystkie okropności, które się w podziemiu. Nie jest to łatwe zadanie, ponieważ wszystko, od szkieletów, skorpionów i kotów, próbuje stanąć na drodze. Okej, koty są całkowicie nieszkodliwe, w przeciwieństwie do większości innych rzeczy i nie jest jasne, co właściwie robią w królestwie śmierci, w mitologii egipskiej były koty, które strzegły królestwa śmierci i może być coś podobnego tutaj, nie wiem na pewno. Prawdopodobnie jest to jakaś kara. Możesz je pogłaskać i wydaje się, że nie ma to żadnych konsekwencji.

Achilles: Legends Untold jest uformowany w szablonie Soulsborne ze wszystkim, co się z tym wiąże. Jako weteran Souls, za którego nadal się uważam, jest to coś, co początkowo jest pozytywne i sprawia, że jestem podekscytowany podjęciem przygody. Coś, co podoba mi się w tych grach, to wyzwanie i to, że rywalizujesz nie tylko z grami, ale także z samym sobą i własną psychiką w dużym stopniu. Warto jednak wspomnieć już teraz, że nie jest to tak trudne jak gry Souls i znacznie bardziej wybaczające, ale nadal od czasu do czasu dostajesz lanie. Poza tym jest wiele rzeczy, które są zdecydowanie pod wpływem lub mniej lub bardziej bezpośrednio skopiowane z Dark Souls, ulepszanie twoich umiejętności i właściwości jest bardzo podobne i zamiast ognisk, które działają jako punkt kontrolny, zamiast tego jest Shrine of Hades, który działa dokładnie w ten sam sposób. Oznacza to, że możesz odpocząć i odzyskać zdrowie, awansować i teleportować się między różnymi kapliczkami znalezionymi po drodze. Ale podobnie jak w Dark Souls, Elden Ring i tak dalej, odbywa się to kosztem wskrzeszenia wszystkich wrogów, których zabiłeś w okolicy. Oczywiście jest to również ostatni aktywowany, że musisz ponownie rozpocząć podróż, jeśli zginiesz.

W 2010 roku mogłem pomyśleć, że Achilles: Legends Untold będzie całkiem fajną grą. Teraz, gdy zbliżamy się do 2024 roku, niestety zdecydowanie tak nie jest. W swoich najlepszych momentach wygląda jak przyzwoita gra na Xboksa 360. The Underworld jest miejscami całkiem ładnie zrobiony, a niektóre tekstury i otoczenie z pewnością nie są strasznie brzydkie, ale Achilles i wszystkie postacie wcale nie są zbyt dobrze zrobione, to bardziej jak animacja jakości Playstation 2, czasami jest nawet śmiesznie zła w tym momencie. Na przykład, gdy Achilles pochyla się, by pogłaskać kota i poklepuje go o decymetr nad głową sztywno zaciśniętą, rozpikselowaną dłonią. Nie, Dark Point Games oczywiście nie ma takich samych środków finansowych jak From Software, ale myślę, że nadal nie zostało zatwierdzone w 2023 roku. W końcu istnieją gry niezależne z nieistniejącym budżetem, które wyglądają lepiej.

Jeśli grałeś w Dark Souls lub Elden Ring, mechanika będzie dla ciebie bardzo znajoma. Pod względem układu jest praktycznie identyczny. Ciężkie ataki prawym spustem. Lekkie, szybkie ataki za pomocą przycisku RB, rzuty/uniki za pomocą B i tak dalej. Wydaje się bardzo znajomy, co sprawia, że łatwo się do niego dostać bez szczególnej odległości początkowej. Jednak sterowanie nie jest tak szybkie, jak w grach Souls i ogólnie wydaje się nieco sztywne. Prawie cały czas czuję, że jest małe opóźnienie, wydaje się, że nie ma znaczenia, czy w tym przypadku używam sterowania przewodowego, czy bezprzewodowego. W szczególności przycisk B, za pomocą którego toczysz się i robisz uniki, jest czasami nieco zawodny, zwłaszcza że trudno jest kierować manewrami unikowymi. W większości przypadków nie stanowi to problemu, ale gdy spotkasz szybszych i bardziej niebezpiecznych bossów, mogą pojawić się pewne problemy. Na kamerę też nie można wpływać, nie można jej w żaden sposób zmieniać, ale trzeba trzymać się kąta, który zdecydował tutaj deweloper. Zwykle nie stanowi to dużego problemu, ponieważ jest elastyczny, ale byłoby miło móc nim sterować według własnego gustu.

Kiedy byłem dzieckiem, byłem zafascynowany mitologią grecką, prawdopodobnie ze względu na fakt, że w wieku dziesięciu lat widziałem Herkulesa Disneya około 1000 razy w ciągu jednego roku. Myślę, że ta historia jest interesująca o drugiej szansie Achillesa na życie i to jest to, co napędza grę. Jest to w dużej mierze klon Souls, ale nadal ma swoją własną tożsamość, ponieważ opowiada nową historię o Achillesie. Niestety, reszta nie jest bezpośrednim trafieniem, fajnie jest zabić kilka godzin i przebić się przez podziemia, ale raczej nie jest to coś, do czego wrócę. Jeśli lubisz gry inspirowane Soulsami, zdecydowanie warto spróbować, ale trudno polecić płacenie za nie pełnej ceny.