Succession Sezon 4

W dzisiejszych czasach łatwo jest uwierzyć, że jesteśmy w lekkim zastoju telewizyjnym. Z setkami programów trafiających do serwisów streamingowych i tak niewiele z nich okazuje się więcej niż znośne, staje się jasne, że treści są przesuwane ponad wszystko inne we współczesnej erze mediów. Jednak nawet jeśli wszystko wygląda ponuro, zawsze jest program lub dwa, które warto przenieść z powrotem na mały ekran.

Dla mnie tym serialem było Succession HBO i Jessego Armstronga, historia trójki rodzeństwa, z których każde próbuje udowodnić, że jest godne przejęcia medialnego konglomeratu ojca. To parodia rodziny Murdochów, ale nawet jeśli jest pełna satyry i komedii, serial w swoim sercu może nadal przyciągać cię do kochania i nienawidzenia postaci, z którymi spędzasz czas.

Succession to jeden z tych seriali, w których może to brzmieć nieco nudno, jeśli po prostu odwrócisz się od punktów fabularnych. Biorąc pod uwagę, że serial jest o miliarderach, może się wydawać, że łatwo się od nich oderwasz. Jednak w miarę rozwoju odcinków wciągasz się coraz bardziej w to satyryczne spojrzenie na świat tak różny od naszego, ale taki, który istnieje mimo wszystko. Sezon 4 jest kulminacją tego wszystkiego. To nasz ostatni akt, ponieważ rodzina Royów jest tak rozbita, jak nigdy dotąd, rodzinny biznes wygląda na wystawiony na sprzedaż, a oni mają wybory prezydenckie, którymi muszą się zająć w ciągu kilku tygodni. W ostatnim sezonie Succession wywołuje szalone uczucie, ponieważ jeden problem prowadzi tylko do drugiego. Jest to klaustrofobiczne, prawie, ponieważ często spędzamy czas w małych biurach lub za kulisami newsroomu, oddzieleni od przestrzeni oddechowej świata zewnętrznego i zmuszeni do życia z tymi postaciami, gdy podejmują okropne decyzje dla szansy, że mogą osiągnąć najmniejsze zyski.

Muszę dać rekwizyty do pracy kamery w Succession sezonie 4, która wydaje się tak ciasna jak zawsze w tworzeniu atmosfery, której potrzebujemy w tym ostatnim łuku. Podczas odcinka wyborczego, w którym często dostajemy dawkę chwiejnej kamery, aby odzwierciedlić niepewność napiętego wyścigu prezydenckiego, szczególnie czujemy się jak mucha na ścianie w jednym z najbardziej stresujących miejsc pracy, jakie można sobie wyobrazić.

Oczywiście jest mało prawdopodobne, że zapamiętamy Succession za zdjęcia, nawet jeśli może stworzyć piękne momenty w swojej grafice. Pisanie Jessego Armstronga zawsze było dobre. Jeśli spojrzymy na przykład na Peep Show, zobaczymy ryzy dialogów, które są nadal cytowane w brytyjskiej kulturze. W Succession komedia Armstronga wciąż istnieje, ale jest o wiele bardziej subtelna, ponieważ jesteśmy również uraczeni niesamowitymi dialogami, które wynoszą dramat i postacie nawet poza niesamowite występy większości obsady.

Mówiąc o występach, znowu są niesamowite. Brian Cox, Jeremy Strong, Sarah Snook, Matthew McFadyen, mógłbym wymieniać dalej. Wszystkie ożywiają postacie rodziny Royów i osiągają niemal niemożliwe w każdym odcinku, ponieważ twoje uczucia nienawiści do tych postaci za to, kim są, ale chcąc, aby odniosły sukces, mieszają się w jedną mylącą mieszankę. Specjalny ukłon należy się Alexandrowi Skarsgårdowi jako Lukasowi Matssonowi, nadrzędnemu antagoniście (jeśli naprawdę można go mieć w serialu takim jak Succession) sezonu 4. Znowu jest czasami niesamowicie sympatyczny, ale także może zmienić ten dziwny urok, aby uczynić go osobą, którą masz nadzieję, że spadnie najdalej pod koniec sezonu.

Sezon 4 Succession to lśniąca wisienka na skądinąd wyjątkowym torcie. Dla obecnych fanów serialu sprawi, że będziesz się śmiać, płakać i krzyczeć do telewizora z jego ostatnimi odcinkami. Udaje mu się również uzyskać rzadkie udane zakończenie popularnego programu telewizyjnego, ponieważ kończy się w sposób, w jaki tylko Succession mógłby to zrobić. Oczywiście nie będę tutaj wchodził w spoilery, ale jeśli jeszcze nie odebrałeś tego serialu, uwierz w hype. Jest metodyczny, czasami do błędu, ponieważ środkowe odcinki sezonu 4 trochę stąpają po wodzie, ale poza tym udaje mu się być ugruntowanym, doskonałym komediodramatem, o którym powinniśmy mówić przez wiele lat.