Tetris (Apple TV+)

Trudno nie brzmieć jak cyniczny, zgorzkniały starzec, gdy mówi się o współczesnym Hollywood i o tym, że pomysły z recyklingu wydają się być faworyzowane nad oryginalnymi. W dzisiejszych czasach wyraźnie brakuje kreatywności i być może dlatego nie jest zaskakujące, że filmowa adaptacja historii Tetris wydawała się nowym dołkiem. Lego, Barbie, Transformers, Hot Wheels a teraz to? To sprawia, że zastanawiasz się, co dalej, Corn Flakes z Adamem Sandlerem jako Johnem Harveyem Kelloggiem?

Krótko mówiąc, do adaptacji filmowej Jona S. Bairda podszedłem ze zdrową dozą sceptycyzmu, bo choć historia Henka Rogersa i Aleksieja Pajitnowa jest naprawdę interesująca, Tetris na papierze wydawał się projektem niemożliwym. Sytuacji raczej nie ułatwia Taron Egerton w jednej z głównych ról filmu, jak ktoś przy zdrowych zmysłach przeprowadził przesłuchanie z mężczyzną i radośnie wykrzyknął "chcemy go!". Dla mnie jest to tajemnica wystarczająco duża, aby pasowała do budowy piramid.

Ale szczerze mówiąc, niezależnie od tego, jak dziwnie luźny i żenująco nadmuchany może być Tetris w obchodzeniu się z materiałem źródłowym i jak przesadzone i niemal karykaturalne mogą wydawać się postacie, cholernie trudno było przestać uśmiechać się do cudownego, doskonałego chaosu rozgrywającego się na moich oczach. Krótko mówiąc, Jon S. Baird dokonał niemożliwego, dając nam wyjątkowo emocjonalny, sprytny i szybki film doprawiony szpiegostwem, komunizmem, intrygami i spadającymi blokami cyfrowymi.

Tetris podąża za poszukiwaniem praw do tytułowej gry przez holenderskiego projektanta gier Henka Rogersa po tym, jak niespodziewanie zademonstrowano mu ją na Consumer Electronics Show w Las Vegas. To był moment eureka w jego życiu, błyskawica znikąd, a dla Henka było jasne: Tetris to przyszłość z pozornie nieskończonym potencjałem sprzedaży. Ale kto właściwie ma prawa do wydania tytułu na komputerach, salonach gier i konsolach? Kiedy Nintendo również wkracza na pole bitwy i prosi Henka o zorganizowanie praw przenośnych dla nich dla ich nowego i wysoce poufnego Gameboya, stawka znacznie wzrasta.

To początek gry w kotka i myszkę, bitwy nie tylko z czasem, ale także z brytyjskim wydawcą Mirrorsoft i zewnętrznym interesariuszem, Robertem Steinem. To podróż, która zabiera Henka do serca komunizmu, ZSRR na skraju upadku, gdzie Henk znajduje się na kursie kolizyjnym z KGB i nieoczekiwanym przyjacielem twórcy Tetrisa Aleksiejem Pajitnovem, człowiekiem, który doskonale zdaje sobie sprawę z potencjału swojego dzieła, ale także żywi głęboką pogardę dla swojej ojczyzny. Jest mnóstwo fajerwerków, gdy kultury i ideologie ścierają się w bitwie o stworzenie Pajitnova.

Tetris jest fantastycznie wyważonym filmem i chociaż Jon S. Baird często korzysta z wolności i najczęściej trochę upiększa prawdę, filmowa interpretacja historii jest wyzwalająco beztroska. Taron Egerton błyszczy jako namiętny Henk, którego życie jest rozdarte między rodziną, pracą i opanowanymi przez rekiny komunistycznymi wodami ZSRR. Jego zaangażowanie i urok są imponujące, nie tylko podczas wielu trudnych negocjacji, do których Henk jest zmuszony z rosyjskimi agencjami rządowymi. Te sceny, co zabawne, zapewniają jedne z najlepszych momentów sprytnego przekomarzania się w filmie, z różnymi stronami nieustannie próbującymi przechytrzyć się nawzajem.

Oprócz Egertona, reszta obsady również przyczynia się do przekonujących występów, w tym Nikita Efremov jako twórca Tetris Alexey Pajitnov, ale Igor Grabuzov jest również uroczo zachwycający jako i szef KGB Valentin Trifonov. Toby Jones jest jak zwykle również fenomenalny, a jego tradycyjnie brytyjski sentymentalizm idealnie komponuje się z postacią Roberta Steina i frustracjami, które zmuszony jest znosić w negocjacjach z komunistami i naprawdę zgniłym Robertem Maxwellem.

Krótko mówiąc, Tetris oferuje postacie, konflikty i przyjaźnie, w które szybko naprawdę zainwestujesz. Antagoniści są zaprojektowani z odpowiednią ilością przesady, a Henk i Alexey reprezentują serce filmu, co ostatecznie graniczy z czystym bromancem. To szalona, szybka podróż dwóch nerdów w kierunku nieśmiertelności, mieszająca szary z kolorowymi blokami i współczesną popową estetyką. Wściekła zbieranina kontrolowanego chaosu i radości w tym, co ostatecznie jest mniej niż prawdziwą, ale sensacyjnie porywającą opowieścią o przyjaźni.