World of Goo 2

Obwiniam za to letnie upały. Nie jestem pewien, dlaczego odszedłem od wąskiej tradycji "typowych" recenzji gier akcji/wyścigowych, którą robiłem przez ostatnie 10 lat, do zwykłego spędzania czasu z innymi typami gier, z innych gatunków. Ale tak właśnie było i chociaż na początku roku niechętnie rozdawałem recenzje gier przygodowych, logicznych i point-and-click, teraz czuję, że dobrze mi zrobiło, jeśli się rozgałęzię.

To prawie dziwne, że minęło prawie 16 lat, odkąd ostatni raz grałem w World of Goo, a było to na Nintendo Wii. Teraz nadszedł czas, ponownie, i nadal są to ci sami programiści, którzy stoją za sequelem, który jest prawie taki sam, w prawie dokładnie ten sam sposób. Musisz rozwiązywać różnego rodzaju zagadki, używając własnej mazi do wznoszenia różnego rodzaju konstrukcji i budynków. Twoja maź może tworzyć różnego rodzaju klocki, które pomogą Ci rozwiązać nawet najtrudniejsze łamigłówki oparte na fizyce, a wszystko to jest przekazywane za pomocą ręcznie rysowanej, humorystycznej, uroczej estetyki, która nie zmieniła się zbytnio od pierwszej gry.

Wyzwanie jest tutaj w zasadzie tak samo proste, jak w poprzedniczce, to tylko sposób, aby się tam dostać, wymaga ode mnie jako gracza zastanowienia się nad zadaniem raz lub dwa razy. Na początku każdego poziomu znajduje się pewna liczba "kulek mazi", które należy przenosić z miejsca na miejsce, a aby to osiągnąć, musisz zbudować drabiny przypominające DNA z mazi za pomocą rodzaju mazi, po której mogą podróżować inne typy. Nadal jest to mieszanka Worms, Lemmings i Rolando i nadal jest zabawne.

Jak na grę logiczną opartą na fizyce, World of Goo 2 ma więcej fabuły i narracji niż większość, i podczas gdy pierwsza gra była rodzajem chytrej satyry na nasze społeczeństwo konsumpcyjne (opakowana jako niechlujny program animowany dla dzieci), twórcy w drugiej starają się wyśmiać obecny trend woke. Nie ma nic złego w krytykowaniu tej gry za homofobię, a może nawet rasizm, ale równie łatwo jest postrzegać ją jako stosunkowo łagodną satyrę na nasze czasy i chociaż mógłbym żyć bez samej historii (i małpiego biznesu pomiędzy), skłamałbym, gdybym powiedział, że czułem się zdenerwowany często politycznymi żartami, które oferowano.

Największą innowacją jest tutaj "płynna maź", która stanowi dużą część wielu łamigłówek opartych na fizyce, czego nie było w bardziej prymitywnym technicznie oryginale. Podoba mi się to ulepszenie, ale wątpię, czy to wystarczy, aby poczuć się jak w prawdziwym sequelu, na który czekaliśmy prawie 16 lat. Jest tu niewykorzystany potencjał, jest trochę powtórzeń i choć fragmenty są urocze, to nie mogę powiedzieć, żebym po kilku godzinach World of Goo 2 czuł się szczególnie rozbawiony, bo jeśli już, to wydaje mi się trochę stary. Z pewnością nie jestem wielkim graczem łamigłówek, ale to nie znaczy, że czuję się szczególnie nieswojo, przyznając oceny tego typu grom, a ogólnie World of Goo 2 czuję się "w porządku" w moim świecie. Nie mniej, ni więcej.