South of Midnight Zapowiedź: Cudownie wyjątkowa przygoda dla tych, którzy szukają czegoś nowego

Dzięki We Happy Few kanadyjska firma Compulsion Games pokazała, że jest w stanie tworzyć światy gier tak wyjątkowe, jak nieoczekiwane. Kiedy szef gier Microsoftu, Phil Spencer, powiedział kilka lat temu, że nadchodzący tytuł Compulsion jest tym, na który osobiście najbardziej się ekscytuje ze wszystkiego, co dzieje sięXbox Game Studios, wielu było naprawdę ciekawych. Łącznie ze mną.

Kiedy w 2023 roku ogłoszono, że gra, o której mowa, ma nazywać się South of Midnight i jest fantastyczną interpretacją amerykańskiego Południa, niemal od razu się zakochałem. Amerykańskie Głębokie Południe jest bardzo bliskie mojemu sercu i przez ostatnie 20 lat prawie każdego roku odbywałem przynajmniej jedną podróż w ten region. Dlatego starałem się zachować spokój głowy, kiedy w końcu dostałem szansę spróbowania South of Midnight w zeszłym tygodniu, ponieważ zbyt wysokie oczekiwania to zwykle najpewniejszy sposób na rozczarowanie.

W prawie dwugodzinnej części gry, którą miałem okazję przetestować, a która składała się na rozdział trzeci, wcieliłem się w rolę Hazel, wkraczając od razu w pomysłową interpretację czegoś przypominającego Luizjanę. Nie powiedziano mi dokładnie, jaki jest jej związek z tym dziwnym światem, ale jasne jest, że szuka swojej matki - która została od niej oddzielona podczas burzy - podążając za duchem o imieniu Mahalia w poszukiwaniu wskazówek i jednocześnie odkrywając nowo odkryte Weaver zdolności. Do swojej dyspozycji Hazel początkowo nie ma w swoim arsenale wielu sztuczek poza podwójnym skokiem i doskokiem.

Istnieją jednak trzy magiczne zdolności, które sprawdzają się głównie w walce: zdolność do przyciągania wrogów, popychania ich, a także Weave, co jest rodzajem mechanizmu pułapkowego. Oprócz... Kiedy przygoda zaczyna się w tej sesji, tylko ja i Hazel wyruszamy na przygodę. Obszar przypominający las i bagna, w którym się znajduję, jest żywy i bogaty dzięki szerokiej gamie dzikich zwierząt, ale są to tylko ozdoby i polot i nie wpływają na rozgrywkę.

South of Midnight szybko okazuje się być o wiele bardziej platformową i logiczną grą, niż mogłem się spodziewać. Wszędzie można znaleźć sekrety, które w tej wersji podglądowej są głównie dodatkowymi PD do awansowania Hazel w typowym stylu drzewa poziomów. Pojawiają się one jako mała niebieska, mieniąca się chmura i często są ukryte za ciernistymi krzakami, wysoko na drzewach lub na samotnej półce skalnej na bagnach.

Zawsze jest wyraźne kodowanie kolorami, które wskazuje, w którym kierunku możesz się udać, aby uniknąć skakania na oślep w niedostępne miejsca, a w szczególności sekcje wspinaczkowe zaskakująco przypominają platformówkę 3D, podczas gdy inne sekcje bardziej przypominają gry takie jak The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Stopniowo Hazel rozwija więcej umiejętności i wkrótce może nawet szybować w powietrzu przez krótki czas i biegać po ścianach.

Skupiłem się na czysto mechanicznych aspektach South of Midnight, co wcale nie wydaje się sprawiedliwe, ponieważ jest oczywiste, że jest to gra, w której atmosfera, emocje i wyobraźnia są najważniejsze. Już od pierwszych potknięć jako Hazel oczywiste jest, że jest to wręcz oszałamiająco piękna przygoda. Bujne i rozległe lasy i mokradła zostały tu przerysowane do czegoś niemal bajkowego i wydają się w równym stopniu przerażające, zabawne i wspaniałe. Kiedy ciemnoczerwone wieczorne słońce przebija się przez roślinność, muszę się kilka razy zatrzymywać, żeby tylko się na nie gapić.

Kiedy już natrafiam na budynki i konstrukcje, to są to zwykłe szałasy i tym podobne, często zbudowane na drewnianych ramach. Tutaj elementy Cajun, rdzennych Amerykanów, voodoo, kultury afroamerykańskiej i folkloru regionu są stłoczone razem, tworząc świat, którego po prostu nigdy wcześniej nie widziałem w grze wideo, a najbliższym porównaniem jest prawdopodobnie ten z 2003 roku Voodoo Vince... jeśli ktoś o tym pamięta. Wszystkiemu towarzyszy muzyka z elementami jazzu, bluegrassu i country, co przenosi doświadczenie na inny poziom.

Krótka historia, która mi się podoba, obraca się głównie wokół gigantycznego i kolorowego suma, którego widzieliśmy w zwiastunie, oraz osoby o imieniu Rhubarb. Postanawiam mówić krótko, aby oszczędzić wam spoilerów, ale bądźcie przygotowani, że szybko stanie się to znacznie ciemniejsze, niż mogłoby się wydawać. Wszystko szybko kończy się naprawdę wielkim finałem, po czym przygoda wznosi się na nowe wyżyny i niestety moje demo się kończy...

Więc gdzie są bitwy, możesz zapytać? Z tego, co widziałem, South of Midnight nie ma wrogów chodzących po świecie, którzy przychodzą i atakują cię z uprzedzeniami. Wrogowie znajdują się w dobrze określonych lokalizacjach, więc powinieneś być w stanie wybrać, czy jesteś gotowy, aby się z nimi zmierzyć, czy nie. Bitwy odbywają się również na zamkniętym obszarze, więc gdy raz rozpoczniesz walkę, musisz ją zakończyć.

Hazel ma do dyspozycji zwykły cios, a także trzy wspomniane wcześniej magiczne zdolności. Nie będąc rewolucjonistą, masz wszystkie funkcje, których można się spodziewać, takie jak możliwość unikania nadchodzących ataków (a jeśli dobrze wymierzysz czas, przeciwnik otrzyma trochę obrażeń, jeśli wybierzesz tę cechę w drzewku poziomów), wykonywanie kombinacji, popychanie wrogów, a następnie przyciąganie ich do siebie, aby unieruchomić ich na krótki czas, aby zmaksymalizować obrażenia. Następnie możesz wykonać "Rozplątanie" na każdym pokonanym wrogu, aby odzyskać trochę zdrowia, a wszystkie bitwy, w których brałem udział, miały również jednorazowy system leczenia, który ci pomógł.

Wrogowie to stylowo zaprojektowane i przerażające koszmarne stwory, które są dostępne w kolorze czerwonym i czarnym. Nie były one szczególnie trudne do pokonania, ale są wyższe poziomy trudności dla tych, którzy to wolą. Z tego, co rozumiem, na podstawie mojego czasu spędzonego z Hazel, South of Midnight nie jest grą, która opiera się przede wszystkim na bitwach, ale raczej chodzi o to, że powinieneś rozwiązywać zagadki, przygody, chłonąć historię i być oczarowanym pięknymi południowymi środowiskami, w których bitwy są przede wszystkim wykorzystywane do tworzenia emocji i różnorodności.

Moje pierwsze wrażenie na temat South of Midnight jest ostatecznie korzystne i rozumiem szum wokół Phila Spencera. To naprawdę coś zupełnie innego, przygoda dla tych, którzy chcą być zaskakiwani i zobaczyć coś nowego. Jasne, drzewko poziomów wydaje się być po małej stronie, a bitwy mogą stać się monotonne, ale z drugiej strony gra ma trwać około 10-12 godzin, co oznacza, że ani drzewo poziomów, ani wrogowie nie będą mieli czasu na wyczerpanie, zanim pożegnamy się z Hazel i tym dziwnym wszechświatem. Wielkie nadzieje to pewny sposób na rozczarowanie, ale po wypróbowaniu gry jeszcze bardziej nie mogę się doczekać gotowego produktu w kwietniu.