Smile 2

Naprawdę, naprawdę nie potrzebował sequela - niezwykły niskobudżetowy horror Parkera Finna z 2022 roku, który kosztował skromne 17 milionów dolarów na wyprodukowanie i wprowadzenie na rynek, zarobił w kinie 217 milionów dolarów. Smile bronił się sam, zakończył się satysfakcjonująco i nie czułem się jak początek serii, ale raczej jak jednorazowy wydatek, który zadziałał zaskakująco dobrze. Jednak Paramount tak nie uważał i szybko zamówił bardziej wystawny sequel.

Podczas gdy pierwszy film obracał się wokół psycholog Rose i sposobu, w jaki stanęła twarzą w twarz ze szczególnie morderczym demonem (który sprawiał, że jego ofiary uśmiechały się tak złowrogo, zanim odebrały sobie życie), drugi opowiada o gwieździe pop Skye i jej walce ze sławą, szalonymi fanami, nierealistycznymi harmonogramami tras koncertowych, matką menedżerką chciwą niż Sknerus McKwacz i wszystkim pomiędzy. Skye uległa wypadkowi samochodowemu, przeszła operację i uzależniła się od środków przeciwbólowych. W poszukiwaniu kolejnych pigułek odwiedza swojego dilera, który niestety ma uśmiechniętego demona śmierci na szyi i zanim biedna Skye się zorientuje, nieszczęście przeskoczyło na nią.

To, co następuje potem, to zarówno nijakie, uderzenie w minusy sławy (bez subtelności i zadziorności), jak i przewidywalna historia alienacji spowodowanej chorobą psychiczną. Skye widzi uśmiechniętego demona wszędzie, podczas gdy ludzie wokół niej naturalnie tego nie widzą, a jej spotkania z fanami, szefami wytwórni płytowych i innymi celebrytami stopniowo stają się irracjonalne i niezrównoważone.

W tym filmie jest uproszczony sens skutecznego minimalizmu, który stanowił wizualny rdzeń jego poprzednika, co nadal uważam, że działa naprawdę dobrze. Jest zimno. Zimne kolory. Jest szary lub biały. Albo. Obrazy są ładne i jest tu kilka jumpscare'ów, które są udane. Uważam też, że Naomi Scott, aktorka grająca Aladyna, wiarygodnie i stylowo wciela się w sobowtórkę Lady Gagi, Skye Riley, chociaż nigdy nie gra przestraszonej i przestraszonej tak dobrze, jak utalentowana córka Kevina Bacona, Sosie Bacon w pierwszym filmie.

Smile 2 nigdy nie jest złe, ale też nigdy nie jest bardzo dobre. Przeważnie wydaje się, że to się po prostu powtarza i jakby nie było bardziej sensownych pomysłów poza tymi, które zostały już użyte w pierwszym filmie. W przeciwieństwie do Smile (2022), nigdy nie jestem ani przerażony, ani podekscytowany strachami, ale widzę, że nadchodzą dość daleko naprzód, dlatego daję mu piątkę, a ta piątka jest najsłabsza.