Ace Attorney Investigations Collection

Shu Takumi, twórca oryginalnej trylogii Ace Attorney, był mocno zainspirowany twórczością Arthura Conan Doyle'a. Tytuł spin-offu The Great Ace Attorney przedstawia Sherlocka Holmesa (a raczej Herlocka Sholmesa) jako jednego z głównych bohaterów. Rzeczywiście, filozofię projektowania całej serii można niemal podsumować słynnymi słowami samego mistrza detektywa: "Kiedy wyeliminujesz niemożliwe, wszystko, co pozostaje, bez względu na to, jak nieprawdopodobne, musi być prawdą". Mimo to dopiero Ace Attorney Investigations: Miles Edgeworth na Nintendo DS seria doczekała się "prawdziwej" gry o Sherlocku Holmesie. Teraz możesz przeżyć przygodę na nowo na nowszych konsolach, a nawet spróbować swoich sił w sequelu, Prosecutor's Gambit, który do tej pory nigdy nie opuścił Japonii.

Zanim przyjrzymy się dwóm tytułom spin-off, najpierw podsumujmy, o co chodzi w Ace Attorney. Serial znany jest z dziwacznych postaci i dramatycznych wątków fabularnych, które skręcają i skręcają w różnych kierunkach. Jest to szczególnie widoczne w kultowych procesach sądowych w grach, w których musisz naciskać na świadków i przedstawiać dowody we właściwym czasie, aby uratować swoich niewinnych klientów. Ale serial ma też, moim zdaniem, nieco mniej udaną część śledczą, w której przygotowujesz się do wspomnianych procesów, zbierając zeznania i dowody. Sekcje te przypominają wczesne japońskie gry przygodowe z połowy lat osiemdziesiątych i wczesnych lat dziewięćdziesiątych, w których musisz wyczerpać wszystkie rozmowy i wchodzić w interakcje z prawie każdym obiektem na ekranie, aż przejdziesz do nowej sceny i będziesz musiał zrobić to od nowa.

Co więc sprawia, że ta kolekcja jest bardziej "Holmesowska", a przynajmniej bardziej detektywistyczna? Na pierwszy ogień idzie sam główny bohater, genialny prokurator Miles Edgeworth. Podobnie jak słynny detektyw Conan Doyle'a, Miles jest zarówno pewny siebie, jak i niezwykle inteligentny, co ilustruje to, jak bardzo lubi wyjaśniać własne rozumowanie, jednocześnie grożąc palcem w lepszy sposób. Na szczęście jego przyjaciele, tacy jak dobroduszny detektyw Dick Gumshoe i wiecznie pechowy Larry Butz, trzymają go na ziemi. Obie te postacie powracają z głównej serii, a ich osobowości są tak zabawne i błyszczące jak zawsze, ale to nowe postacie naprawdę kradną show. Szczególnie podobała mi się nastoletnia mistrzyni złodziei, Kay Faraday, która zostaje asystentką Edgewortha, oraz Eustace Winner, zarozumiały, ale całkowicie niekompetentny prokurator, ale nawet drugoplanowi bohaterowie wykazują dużą osobowość w swoich animacjach i dialogach.

Sama rozgrywka również nabrała nowego charakteru, który bardziej przywodzi na myśl szkła powiększające i łowców jeleni niż Law & Order spotyka anime. Zamiast statycznej kamery pierwszoosobowej, teraz widzisz swoje postacie jako małe duszki poruszające się po otoczeniu. Gra zmienia się jednak na perspektywę pierwszoosobową, gdy badasz na przykład ciało lub większy, podejrzany obiekt. W takich przypadkach może być nawet konieczne wskazanie związku między obserwowaną częścią ekranu a dowodem w aktach sprawy. Praktycznie rzecz biorąc, nic z tego nie zmienia się zbytnio, ponieważ nadal głównie przeczesujesz ekran w poszukiwaniu wskazówek, ale sprawia, że śledztwo jest bardziej wciągające. To samo można również powiedzieć – na dobre lub na złe – o unikalnych mechanikach wprowadzonych w tej kolekcji.

W Ace Attorney Investigations: Miles Edgeworth największą innowacją jest to, że nie tylko zbierasz dowody do akt sprawy, ale także budujesz mentalny inwentarz obserwacji. Korzystając z ostrej jak brzytwa logiki Edgewortha, możesz następnie narysować powiązania między tymi obserwacjami, tworząc w ten sposób nowe dedukcje. W sequelu, Prosecutor's Gambit, mechanika ta jest uzupełniona przez Mind Chess. Brzmi to dość fantazyjnie, ale w rzeczywistości jest to po prostu normalne przesłuchanie, w którym wybierając odpowiednie opcje dialogowe, zmuszasz przeciwników do wygadania fasoli, tym samym "matując" ich. Jest też wyjątkowa mechanika związana z twoją asystentką Kay Faraday i jednym z jej narzędzi, ale powstrzymam się od spoilerowania.

Obie te mechaniki są znakomicie przedstawione z dramatycznymi przejściami i efektami - błyskawice świszczące nad ekranem, elementy układanki spadające na miejsce i pękające figury szachowe - jakby to był teleturniej w telewizji w czasie największej oglądalności. Naprawdę czujesz się jak genialny detektyw, ale w rzeczywistości uważam, że obu mechanikom trochę brakuje. Tworzenie powiązań między obserwacjami jest zawsze bardzo proste i nie pozwala żonglować alternatywnymi interpretacjami (jak w tytułach Sherlock Holmes Frogwares), podczas gdy Mind Chess to nic innego jak kunsztowne labirynty dialogów, przez które często brutalnie się przedzierasza. Niekoniecznie jest to jednak zła rzecz, ponieważ cała moc mózgu, której nie potrzebowałeś podczas części śledztwa, jest dobrze wykorzystana podczas twoich kłótni.

Zasadniczo są to okrojone wersje procesów z głównych gier, w których szukasz w zeznaniach świadków, podejrzanych, a nawet rywalizujących śledczych lub prokuratorów. Gra nie wstydzi się nosić znoszonych ubrań, że tak powiem, ponieważ korzysta nawet z tego samego interfejsu próbnego, co w głównych grach, a postacie często żartują, że to tak, jakby być na sali sądowej. Może brakować ciszy ze strony gapiów i wszystkich eleganckich garniturów (oczywiście z wyjątkiem garnituru Edgewortha), ale jakość jest jak zwykle na najwyższym poziomie, a ty nieustannie jesteś zdumiony tym, jak mistrzowsko rozwija się fabuła, a zawsze wiesz wystarczająco dużo, aby przedstawić właściwe dowody we właściwym czasie. Krótko mówiąc, główną zaletą tych argumentów jest to, że są one krótsze niż zwykłe próby, ale pojawiają się częściej. To sprawia, że tempo każdej sprawy jest lepiej zbalansowane niż w głównych grach, a w rezultacie cały pakiet wydaje się bardziej spójny.

Do tej pory nie powiedziałem nic o poszczególnych przypadkach ani o ogólnej fabule, ponieważ uważam, że najlepiej jest ich doświadczać z tak czystą kartą, jak to tylko możliwe. Ale powiem, że tak jak rozgrywka wydaje się bardziej spójna, tak samo dzieje się z historią. Każda gra składa się z pięciu epizodów i chociaż można się nimi cieszyć niezależnie, jest tak wiele wątków, które je ze sobą łączą, że Capcom musiał używać maszyny do szycia. Dotyczy to nawet tych dwóch gier. Mimo że Prosecutor's Gambit została wydana dwa lata po oryginale w Japonii, wydarzenia z obu gier dzielą nie więcej niż dwa tygodnie, a więc wielu głównych bohaterów pojawia się w obu grach.

Na szczególną uwagę zasługuje trzeci odcinek Prosecutor's Gambit. Tutaj grasz na przemian jako Miles w teraźniejszości i jego ojciec Gregory w retrospekcji. Obie sprawy dzieli 18 lat różnicy, ale wciąż mistrzowsko splecione ze sobą i chociaż założenie jest zazwyczaj głupie (konkurs słodyczy okazał się śmiertelny), fabuła jest zaskakująco złożona i emocjonalna. Krótko mówiąc, Ace Attorney Investigations reprezentuje jedne z najlepszych opowieści w serii, a to naprawdę coś mówi.

Wspominałem już kilka razy, że ta kolekcja jest pierwszym wydaniem Ace Attorney: Prosecutor's Gambit na Zachodzie, ale nie jest to do końca prawdą. W 2014 roku zespół oddanych fanów wydał tłumaczenie gry z podtytułem Prosecutor's Path. To tłumaczenie podbiło już serca wielu fanów i szczerze mówiąc, grając w obie wersje, trudno mi wybrać ulubioną, ponieważ obie zawierają mnóstwo osobowości w każdej linijce. Nawet imiona są często rzutem monetą; Wolę Tabby Lloyd z oficjalnego tłumaczenia jako wścibską reporterkę niż Nicole Swift, ale nie do końca sądzę, żeby Eustachy Winner przebił Sebastiana Debeste'a jako wspomnianego prokuratora z urojeniami.

Jeśli chodzi o nową zawartość, słabe dodatki (odtwarzacz muzyki, trochę grafik koncepcyjnych, galeria postaci i dodatkowe osiągnięcia) ujawniają ciężką pracę przy przenoszeniu gier na nowsze konsole. Większość tekstur pozostaje niezmieniona, ale wyglądają znacznie ostrzej, a sprite'y małych postaci zostały całkowicie przerysowane, nie wydając się z tego powodu nie na miejscu. Pomaga to, że oryginalne gry były piękne nawet na DS. Sceny są pełne szczegółów, animacje są na najwyższym poziomie, a lokacje są niezwykle zróżnicowane - odwiedzisz park rozrywki, więzienie i samolot, żeby wymienić tylko kilka. Niektóre z motywów muzycznych z gier zostały udostępnione w nowych zaaranżowanych wersjach i choć ścieżka dźwiękowa jest nieco bardziej stonowana niż w głównej serii, to i tak jest doskonała.

Z czwartą kolekcją Ace Attorney w ciągu nieco ponad pięciu lat, można się spierać, czy Capcom zadowala wielu fanów serii, czy tylko drażni ich w bardzo okrutny sposób. Minęło osiem długich lat, odkąd dostaliśmy ostatnią grę z serii, Ace Attorney: Spirit of Justice, a nowy rozdział jest już dawno spóźniony. Capcom jeszcze niczego nie ogłosił, więc oczekiwanie prawdopodobnie będzie jeszcze dłuższe, ale przynajmniej Ace Attorney Investigations Collection ze swoimi 60 do 70 godzinami świetnej rozgrywki i opowiadania historii, daje nam coś do zrobienia w międzyczasie.