Baldur's Gate 3

Baldur's Gate 3 oferuje niezapomnianą podróż w czasie i przestrzeni. Bez wątpienia mogę powiedzieć, że jest to najlepszy tytuł roku w swoim gatunku. W moich godzinach z przygodą jedno jest jasne, jest fenomenalne oko do szczegółów, ewolucja elementów rozgrywki Larian Studio i zabawa we wszystkim, co możesz zrobić. To bardziej Divinity Original Sin 2 niż starszy klasyk Bioware. Jest humor, smutek, trudne wybory i mnóstwo ciekawego budowania świata.

Moje pierwsze wrażenie z trzeciej gry jest takie, że początkowo nie jest tak nieubłaganie trudna. Drugi wymagał od ciebie pewnej znajomości gatunku i od razu rzucał w ciebie różnymi rzeczami. Przypomina więc bardziej oryginał. Masz więcej czasu i lepsze wsparcie, aby nauczyć się podstaw. Dzięki solidnemu kreatorowi postaci i mnóstwu dobrze wykonanych klas trudno nie znaleźć czegoś, co działa. Wszystkie klasy są dobrze wykonane i mają własną niszę. Najpierw wybrałem paladyna z przysięgą obrony natury i szerzenia światła. Nie był to łatwy wybór, ponieważ wszystkie klasy mają swoje podklasy i zawsze jest coś ekscytującego w każdej z nich. Po wybraniu klasy i stworzeniu postaci możesz również wybrać poziom trudności. Ogólny poziom trudności jest łatwiejszy niż w poprzednich tytułach z trylogii Baldur's Gate, chyba że podniesiesz go do najwyższego poziomu trudności tytułu. Nie ma też tak wielu opcji, jak w Divinity: Original Sins 2.

Masz Explorera, który jest tytułowym odpowiednikiem łatwego, pozwala bawić się systemami i jest idealny dla nowych graczy. Zrównoważony jest standardowym poziomem trudności i pod wieloma względami dał mi odpowiednie wyzwanie. Wrogowie nie czuli się niemożliwy, a bossowie stanowili wyzwanie. W niektórych miejscach wydawało mi się to trochę zbyt łatwe. Ostatni poziom trudności, Taktyk, był nieubłaganie trudny i moje nadzieje zostały rozwiane. To było o wiele trudniejsze niż początkowo myślałem. Mam nadzieję, że Larian Studios pozwoli nam w przyszłości dostosować poziom trudności. Gdzie możemy zmienić poziom trudności według różnych parametrów. Chciałbym czegoś, co jest gdzieś pośrodku między Balanced a Tactician. W tej chwili możesz wybierać między bardzo łatwym, stosunkowo łatwym i przytłaczająco trudnym.

Dobra gra fabularna to także to, co próbuje ci powiedzieć. Historia w Baldur's Gate III wciąga cię jako poszukiwacza przygód w sposób, w jaki dwa i jeden nie zrobiły mi spokoju. Od samego początku masz zagrożenie, które na dłuższą metę może kosztować cię wszystko. Nigdy nie wiesz, co jest za każdym rogiem, a przygoda lubi rzucać w ciebie niespodziankami. Wszystko zaczyna się od porwania i formy larw wprowadzonej przez oko. Ta istota należy do jednego z antagonistów, inspirowanej Cthulhu rasy zwanej Illithids (pogromcami umysłów). Ich sposób rozmnażania polega na wprowadzaniu larw do żywych ciał żywiciela, co z czasem przekształca ciało w coś groteskowego z mackami. Więc od samego początku jesteś zainfekowany, a zegar tyka, aby go wydostać. Przeskakujemy przez wymiary na pokładzie statku ściganego przez smoki i demony, które chcą zniszczyć ten statek, ponieważ wydaje się, że nikt nie jest fanem Ithilidów. Szybko staje się jasne, że musisz uciec i znaleźć sposób na usunięcie pasożyta.

Nie zostajesz długo sam i zaczynasz znajdować innych, nawet tych, których spotkałeś na pokładzie statku. Sama historia jest nie tylko o twoich kłopotach, ale także o tym, jak dylematy i obawy świata stają na przeszkodzie. Często zauważyłem, że wiele misji wiąże się z poszukiwaniem lekarstwa, nie zawsze będąc z nim bezpośrednio związanym. Nie mogę wskazać na rozmiar, ale minęło wiele lat, odkąd przeszedłem przez coś tak rozległego. Moja rada jest taka, aby nie oszczędzać i ładować, gdy coś pójdzie źle, ale pozwolić, aby błędy kształtowały twoją podróż w taki sam sposób, jak wygrane. Ogromna liczba misji związanych z głównym zadaniem bierze wszystko pod uwagę i tworzy w ten sposób wyjątkową podróż dla twojej postaci. Podziwiam twórców za to, że pozwolili na istnienie porażki i w naturalny sposób kształtowali podróż swojej postaci. To sprawia, że postacie są bardziej wiarygodne.

Osoby, które spotykasz i towarzyszą, mają swoje własne plany i zainteresowania. Twoi towarzysze mają również własne misje i unikalne dialogi do odkrycia. Musisz być stale świadomy tego, jak jesteś postrzegany. Jest bardzo zależna od ciebie i nic nie dzieje się bez twojego zaangażowania. Niektóre misje, jeśli nie będziesz ostrożny, mogą zmienić przyjaciół we wrogów w konfrontacjach. Uwierz mi, kłuje cię widok twojego w pełni wyposażonego sojusznika zmieniającego strony i młotkującego cię potężnym młotem piorunowym. Dlatego musisz pomyśleć o tym, jak się zachowujesz. Jednak moja rada jest taka, aby pozwolić swojej postaci dokonywać wyborów, które twoim zdaniem podjęłyby się w każdej sytuacji. Jedną z moich nielicznych krytyk jest prawdopodobnie binarny rozwój relacji napędzany przez gracza, w którym tylko ty jesteś siłą napędową tego, jak wszystkie relacje powstają i kończą się. Nawet jeśli niektórzy towarzysze znają się wcześniej, nie sądzę, aby tworzyli ze sobą relacje z czasem bez twojej obecności. Rozwiązujesz wszystkie problemy dla towarzyszy. Nie rozwijają się ani nie zmieniają bez ciebie.

Myślę, że szkoda, że Baldur's Gate III nie wziął przykładu z Pillars of Eternity II: Deadfire, który próbował bardziej niebinarnego systemu, w którym postacie również rozwijały relacje ze sobą bez twojego bezpośredniego wpływu. Konflikty nie zawsze wydawały się być twoimi do rozwiązania lub twoją winą. Obserwowanie relacji bohaterów ze sobą generuje dialog, a ich sympatie i antypatie tworzą większą dynamikę w grupie, którą prowadzisz. Nie zdecydują się nagle obalić twojego rządu, ponieważ rozmawiali za twoimi plecami z powodu tego, jak poszły ich ostatnie rozmowy ze sobą. Jest to moim zdaniem jeden z przyszłych osiągnięć współczesnych izometrycznych gier fabularnych. Grupa musi być czymś więcej niż tylko tobą i twoimi decyzjami. Rzeczy muszą się dziać między twoimi pomocnikami poza twoją kontrolą, niekoniecznie będąc z góry ustalonymi.

Towarzysze, których zbierasz, są niesamowici. Shadowheart to tajemniczy kleryk, który skrywa wiele mrocznych sekretów. Astarion szybko okazuje się kimś więcej niż tylko uroczym łotrzykiem. Spotkasz także przyjaznego czarodzieja o imieniu Gale i szlachetnego Czarnoksiężnika o imieniu Wyll. Wszystkie te postacie oferują mnóstwo dialogów, ciekawe perspektywy na wszystko, co robisz, i oferują unikalne zadania i dylematy do rozwiązania. Oprócz tego poznajesz również autorytarną wojowniczkę Githyanki Lae'zel, która wierzy, że jest główną bohaterką tytułu. Natkniesz się również na demonicznego, opętanego obsesją na punkcie motocykli zabójcę barbarzyńcy Karlacha. Niektóre postacie znają się wcześniej, a inne spotykają się po raz pierwszy. Oprócz wyżej wymienionych, istnieje wiele innych, których możesz zwerbować, a moja rada jest taka, że starasz się zaangażować jak najwięcej na pokładzie.

Jeśli jesteś weteranem serii i / lub D&D, wyciągniesz z tego znacznie więcej niż ktoś zupełnie nowy. Nie tylko ze względu na znajomość zasad. Systemy, które leżą u podstaw przygody, są liczne, złożone i bardzo dobrze wdrożone. Myślę, że to zachwyci fanów serii. Larian Studios nie zapomniało o swoich poprzednikach i jest mnóstwo fanservice'u. Oczywiście nie chcę tego ujawniać w recenzji. Jeśli jesteś zupełnie nowy, zwykle otrzymujesz bardzo solidne wyjaśnienia tego, co jest czym. Aby ci pomóc, masz również dziennik z zadaniami i innymi materiałami, w których możesz uzyskać obraz osób lub sytuacji. Często trzeba porozmawiać z nieznajomymi, aby dowiedzieć się rzeczy. Nie tylko typowe stworzenia wykonują świetną robotę. Możesz także porozmawiać ze zwierzętami i polecam to zrobić. Aby to zrobić, potrzebujesz zdolności lub zaparzenia eliksiru, który da ci tę zdolność.

Zwierzęta mogą oferować zadania, pomagać w bitwach lub w inny sposób bawić się na królewskich warunkach. Próbowałem przekonać wiewiórkę do przekroczenia jej terytorium, skończyło się na tym, że zaatakowała moją nogę i musiałem wybrać między kopnięciem jej do następnego królestwa a wycofaniem się. Wół miał złudzenia wielkości i właściwie podejrzewałem, że to demon. Innym przykładem jest mały niebieski ptak, który wysyła cię na misję. Misja polegała na wspinaniu się na gigantyczny klasztor, aby zabić orły, które zbudowały gniazdo na dachu super broni o astronomicznych proporcjach. Mały ptaszek chciał mieć gniazdo, ale miałem przeczucie, że prawdopodobnie chce spróbować zdominować świat. Jednak orły były trochę nieprzyjemne i nie chciały, żebym się zbliżył, ponieważ mógłbym nosić zarazki. Włożyłem wiele materiałów wybuchowych do gniazda i wyciągnąłem dużo łatwopalnej cieczy śladem z gniazda. Podpaliłem wszystko i obserwowałem fajerwerki z daleka. Oczywiście możesz również zignorować prośbę małego ptaka i pozwolić orłom żyć. To mała próbka spotkań, a dziwactwa zwierząt są niesamowite. W tym wszechświecie jest dużo humoru. Oczywiście spotkasz również nieumarłych i inne formy stworzeń. Są w zasadzie zawsze wspaniali zarówno w aktorstwie głosowym, jak i w osobowości. Można powiedzieć, że Larian Studios poświęciło czas na rzeczy, które inni zamieniliby w nieistotne anegdoty.

Oprócz rozmów i innych rzeczy, możesz podjąć bardziej drastyczne środki i użyć przemocy wobec dzikiej przyrody. To prowadzi nas do walki, która jest po prostu fantastyczna. Pionowość wraz ze swobodą każdej bitwy czyni cuda dla mojej pomysłowości. Zawsze istnieje więcej niż jeden sposób podejścia do bitew. Co powiesz na używanie kotów lub innych zwierząt do prowadzenia wrogów do dużego stosu wybuchowych beczek. Możesz ustawić łotrzyka z trującą bronią na wysokości nad wieloma pokojami w ukryciu, zanim rozpocznie się bitwa. Możesz zamienić wroga w owce i wysłać go do innego wymiaru. Jeśli to nie wystarczy, możesz zmusić frakcje do walki ze sobą.

Podobało mi się zaklęcie, które dało mi magiczną rękę do interakcji ze wszystkim na świecie. Ręka ducha działa trochę jak dodatkowy sojusznik. Jest również świetny poza walką do nawigacji w środowiskach, aby aktywować dźwignie, których nie chcesz, aby twoi towarzysze pociągnęli. Może rzucać przedmioty lecznicze i oferować nowe sposoby podejścia do sytuacji. To tutaj widać siłę przygody, zarówno walka, jak i mapa świata są zszyte w sposób, do którego zbliżają się tylko Divinity: Original Sin 1 i 2. Jest to mile widziany dodatek, ponieważ tworzy więcej interakcji z otoczeniem i pozwala rozwiązywać problemy w sposób, w jaki Baldur's Gate 1 lub 2 nawet się nie zbliżył. Jesteś stale zachęcany do nieszablonowego myślenia i improwizowania szalonych planów. Turowy tryb bitwy pozwala również poświęcić na to swój czas.

Jeśli zostaniesz ranny, zawsze możesz wrócić do obozu i odpocząć, porozmawiać ze swoimi towarzyszami i zająć się sprzętem lub uporządkować zapasy. Możesz dwa razy na świecie odpocząć, ale nie zawsze uzupełnia to wszystkie twoje umiejętności, które można wykorzystać ograniczoną liczbę razy. Większość przygody spędza się również przy ognisku, gdzie odbywają się zadania i opowiadanie historii. Chociaż bardzo popularne we współczesnych wejściach do świata izometrycznych gier fabularnych, nie ma budynku bazowego. Dobrze się czuje, że istnieją alternatywy, niezależnie od tego, czy podoba ci się lżejszy system Pillars of Eternity, Ni no Kuni II: Revenant Kingdom, czy ambitny tryb Pathfinder: Kingmaker. Nie musisz się martwić o nic poza towarzyszami, przedmiotami, bitwami i historią. Gdy zrobisz wszystko, co chcesz zrobić w obozie, możesz szybko wrócić do miejsca, w którym ostatnio skończyłeś. Nie możesz korzystać z funkcji reszty w turowych bitwach, więc przygotowanie jest kluczem do sukcesu.

Brak systemu walki w czasie rzeczywistym może podzielić starszych fanów. Sam nigdy nie byłem sprzedawany na tym systemie, wolałem solidne systemy turowe. Zwłaszcza, że trudno jest zmusić komputer do robienia kompetentnych rzeczy podczas gry w czasie rzeczywistym. Musisz ciągle się zatrzymywać, a mimo to trudno jest zachować wydajność i stale upewniać się, że stronnicy robią to, co chcesz. Te problemy zniknęły, zamiast tego chodzi o to, jak przygotować się do bitwy. Masz wszystko, od eliksiru, ekwipunku, granatów, mikstur zdrowia i odpoczynku. Nie zapomnij o przygotowaniach do pokoju, takich jak pułapki, pozycjonowanie i wiele innych przed rozpoczęciem bitwy. Istnieje głębia i warstwa złożoności, która przetestuje Twoją pomysłowość. Nie ma nic złego w preferowaniu innego systemu ze starszych tytułów, ale uważam, że działa to dla mnie w zupełnie inny sposób. Jest też trochę więcej strategii i taktyki dzięki wszystkim interakcjom środowiskowym.

Ponieważ wrogowie nie skalują się razem z tobą, musisz być przygotowany na to, że są bitwy, których nie możesz wygrać od razu. Nigdy nie jest za późno, aby wrócić później. Często jednak istnieje wiele sposobów na pozbycie się wroga. Możesz zepchnąć wrogów w otchłanie, pozbyć się wrogów przed rozpoczęciem bitwy. Jeśli jesteś wykwalifikowany, w niektórych sytuacjach możesz oderwać wszystkich wrogów z wyjątkiem jednego lub dwóch, co ułatwia sprawę. Istnieje pewne ryzyko z tym związane, jednym z nich jest to, że inni mogą zobaczyć, a jeśli nie jesteś jeszcze wrogiem postaci wokół ciebie, może to być wynik, jeśli jesteś widziany. Inny może mieć wpływ na twoją postać i historię. Istnieje kilka klas, które nie tylko mają aspekty, które wpływają na bitwy, ale także na postać.

Starałem się wyeliminować wszystkich strażników w pokoju bossa, aby nie musieć mieć z nimi do czynienia podczas walki z samym bossem. Dyskretnie wepchnąłem rozgniewanego elfa w głęboką otchłań, co doprowadziło do złamania przysięgi mojego paladyna. Załamałem się i straciłem moce, szef zobaczył moje morderstwo, a teraz byłem w konflikcie osobistym, a także w świecie zewnętrznym. Cały czas pojawiają się nieoczekiwane rzeczy, a przygoda idzie w różnych kierunkach. Zwykle unikam klasy Paladyna w innych kontekstach, ale chciałem ją przetestować za pomocą podklasy Przysięgi Starożytnych. Nagle spotykam nowe postacie i mam konsekwencje za swoje działania. Zamiast tego stałem się Łamaczem Przysięgi, który może kontrolować zmarłych i ma dostęp do czarnej magii. Moim zdaniem klasa stała się nieco bardziej ukrytym archetypem Rycerza Śmierci, mimo że podklasa nie wymaga od ciebie popełniania zła za pomocą tych mocy. Możesz ponownie złożyć przysięgę w dowolnym momencie, więc nie zostaniesz zablokowany na zawsze, jeśli zmienisz zdanie lub chcesz odzyskać wiele mocy, które tracisz. Ale to zabawne, że podklasa jest ukryta za decyzjami, które kolidują z postacią, którą grasz. Przede wszystkim podoba mi się, że nie tylko tracimy naszą magię, ale otrzymujemy coś innego w zamian.

To właśnie w takich rzeczach znajduję zarówno wartość powtórki, jak i dawkę geniuszu. Nigdy nie blokując gracza przed jego decyzjami. Możesz cofnąć swoją klasę, jeśli wybrałeś źle i możesz cofnąć wybory. Pozwala eksperymentować, ponieważ niektóre decyzje mogą pozostawić cię ze słabym charakterem, a to, co zdecydujesz się podczas awansowania, może być złym wyborem w budowaniu klasy. W przeciwieństwie do wielu RPG akcji i izometrycznych RPG z przeszłości, nie masz bólu głowy związanego z pozostawaniem niepotrzebnie słabym 50-60 godzin przygody. Interfejs użytkownika do robienia tego wszystkiego i wielu innych jest w większości solidny i intymny. Oczywiste jest, że programiści zaprojektowali interfejs użytkownika dla komputera i nie skopiowali po prostu czegoś zaprojektowanego dla kontrolera. Moją jedyną prawdziwą krytyką jest to, że chciałbym móc sortować nagłówki między pozycjami i magią dla jasności. Chciałbym również mieć możliwość zobaczenia wszystkich zapasów towarzyszy podczas obozu bez konieczności proszenia niektórych o opuszczenie mojej grupy (możesz mieć tylko trzech towarzyszy na raz), poproś innych, aby dołączyli, a następnie odeszli. Jest to głównie irytacja i wydaje się niepotrzebnym ograniczeniem.

Jedną z funkcji, którą naprawdę polubiłem, jest przycisk badań. Pozwala szybko i łatwo zobaczyć, co wróg może wytrzymać więcej i daje wskazówki, przeciwko czemu wróg jest słaby. Mogło to być coś bardziej podobnego do gry, w której szukasz lub znajdujesz informacje o potworach. Mówiąc o informacjach, zarówno interfejs użytkownika, jak i wszystko na świecie jest oszałamiająco zaprojektowane. Łatwo jest znaleźć wszystko, czego potrzebujesz i możesz swobodnie przeszukiwać swoje zapasy. Poza użytecznością, gra jest piękna i zachęcająca do oglądania. Pancerze, ubrania, budynki, trawa i wszystko inne postaci jest spójne i technicznie solidne. Muzyka ożywia świat w magiczny sposób i odkrywam, że wciąga mnie w ten przytulny świat fantasy. Dźwięki są fenomenalne, niezależnie od tego, czy jesteś w górach, czy pod ziemią w najgłębszych świątyniach. Problemy, które miałem z technologią, to błędy, kilka o charakterze przełomowym i to, co uważam za wycieki pamięci. Gra staje się wolniejsza, im dłużej grasz i zaczyna hakować. Sam restart rozwiązuje te problemy. Aparat może z tobą zadzierać, ale dzięki trybowi turowemu rzadko stanowi problem, gdy ma to znaczenie.

Jeśli akceptujesz błędy, potencjalne problemy z wydajnością w czasie i czasami psotną kamerę, jest to jedna z moich dużych rekomendacji roku. Zachwyca mocnymi historiami, zachęcającą osobowością, pięknymi i różnorodnymi środowiskami oraz zachętą do eksperymentowania z całkowitą swobodą, jaką oferuje gra. Muzyka jest zachwycająca i podoba mi się prawie wszystko w tej przygodzie. To naprawdę pozwala ci uczynić swoją postać własną i oferuje niezapomniane chwile. Wszędzie są też tajemnice o różnej wielkości. Jeśli lubisz gry fabularne, Baldur's Gate 3 jest najważniejszym wydarzeniem roku i jedną z najlepszych gier w swoim gatunku w ostatnich latach. Nie ma mikrotransakcji, ale kompletna przygoda dla jednego do kilku graczy w trybie kooperacyjnym i zachęcam do rozważenia tego w miarę zbliżania się lata. Moim zdaniem jest to bez wątpienia najlepsza gra studia do tej pory. Chociaż nigdy nie byłem zachwycony Baldur's Gate 1 i 2, to dzięki ich monumentalnemu sukcesowi mamy teraz jeszcze lepszą trzecią. Tytuł wyznacza nowy standard dla serii i mam nadzieję, że Larian Studios ma zaszczyt rozwijać ewentualną czwartą w przyszłości.