Funko Fusion

Na szczęście udało mi się powstrzymać przed zakupem zbyt wielu figurek Funko Pop, ale na przestrzeni lat było ich kilka. W końcu są one dostępne jak praktycznie każdy fenomen popkultury i nie tylko (mam na półce kilka z Masters of the Universe i Ronalda Reagana), więc łatwo zrozumieć, dlaczego są tak popularne.

Teraz, gdy 10:10 Games przekształciło figurki Funko Pop w gry wideo, właśnie to zrobili i istnieje niemal szokująco szeroka gama marek, z którymi można się bawić, od starych klasyków, takich jak Universal Classic Monsters, przez legendy lat 80., takie jak Powrót do przyszłości i Knight Rider, po bardziej nowoczesne zjawiska, takie jak Nope i M3gan. Na początku przygody możesz wybrać, w którą serię chcesz grać i wybrać jedną z czterech powiązanych postaci, przy czym ja zdecydowałem się zacząć od ulubionego z dzieciństwa Masters of the Universe, a dokładniej jako Man-at-Arms.

To, co mnie wita, to kolorowy świat i poziom samouczka, który ma mnie nauczyć podstaw. Jednak każdy, kto ma choćby pobieżną znajomość gier wideo, od razu się wciągnie. Podstawowa konfiguracja to standardowy szablon 1A dla akcji trzecioosobowej, w którym poruszasz się za pomocą lewego drążka analogowego i sterujesz kamerą za pomocą prawej. Prawy przycisk spustu pozwala strzelać z biodra, a przytrzymanie lewego spustu daje celownik w dół. Przycisk A pozwala skakać, a pozostałe służą na przykład do podnoszenia rzeczy, podczas gdy tablica sterowania służy głównie do wybierania materiałów eksploatacyjnych (na przykład więcej życia).

Chociaż jest to zasadniczo strzelanka z perspektywy trzeciej osoby, rozgrywka w Funko Fusion jest dość podobna do gier Lego. Znaki są jednak znacznie większe i znajdują się bliżej kamery w taki sam sposób, jak na przykład w Gears of War. Oczywiście wszystkie postacie Funko są unikalne i poruszają się z różnymi prędkościami, mają różne rodzaje broni i tak dalej, ale różnice są nadal trochę mniejsze, niż bym się spodziewał i rzadko zdarza się, aby miało to duże znaczenie, którą wybiorę. W mało prawdopodobnym przypadku, gdy okaże się niezadowolony, możesz przełączyć się podczas przygody prawie kiedy tylko chcesz.

Funko Fusion zawiera siedem światów, które odblokowujesz jeden po drugim, ale zanim zajdziesz tak daleko, poznajemy Freddy'ego Funko, którego fabryka jest atakowana przez złego Eddy'ego Funko, który chce zdobyć koronę tego pierwszego. Po bitwie między nimi rozpoczyna się kampania, w której zniszczona teraz korona Freddy'ego musi zostać przez ciebie przywrócona. To jest podstawowe założenie, ale myślę, że działa bardzo dobrze, ponieważ historia jest oczywiście tworzona z błyskiem w oku i jako pretekst do wyruszenia na przygody w ukochanych światach z równie ukochanymi postaciami.

Poziomy rzadko są projektowane w tradycyjny sposób, a co za tym idzie, niekoniecznie obracają się wokół przemieszczania się z punktu A do B, ale wokół scenariuszy. Zamiast tego Twoim celem jest wykonanie zadań specjalnych, takich jak przetrwanie chaosu w Parku Jurajskim lub powstrzymanie Szkieletora przed przejęciem zamku Grayskull. Etapy są zaśmiecone przedmiotami do odblokowania i zebrania i są absolutnie pełne wrogów. Ponadto musisz zbierać winyle, walutę, za którą możesz kupić ulepszenia, więcej żyć i przedmioty bonusowe.

Jak na razie jest dobrze i jest wiele rzeczy, które podobają mi się w Funko Fusion, nie tylko Cameo Levels i Cameo Quests, które oferują małe dawki fanserwisu, aby jeszcze bardziej wzbogacić wrażenie Funko Pop, że to naprawdę sałatka owocowa wszystkich marek. Jedynym problemem jest to, że gra nie jest zbyt przyjemna.

Brakuje wyczucia polerowania i często nie jest jasne, co właściwie powinieneś zrobić dalej. Nie wiedząc tak naprawdę dlaczego, często wykonuję cele podrzędne i dostaję nową misję, a czasami po prostu biegam przez małą wieczność, próbując dowiedzieć się, co zrobić, aby uruchomić kontynuację - a wszystko to w czasie, gdy nieskończona liczba wrogów pojawia się w pozornie losowych miejscach i strzela do mnie, a ja nawet nie mam szansy ich zobaczyć.

Kontroler wibruje prawie bez przerwy podczas oddawania strzałów, a ci, którzy chcą mieć możliwość unikania i wyślizgiwania się bez otrzymywania ciosów, szybko zdadzą sobie sprawę z frustracji, że jest to po prostu niemożliwe. Sterowanie w grze jest zbyt toporne i jeśli nie widzisz wroga, który właśnie pojawił się na twojej szyi, nie zobaczysz też strzału w tył głowy. Aby się wyleczyć, musisz pić z plastikowej butelki (którą można zastawić na dodatkowy winyl - zabawny akcent), co odbywa się poprzez przytrzymanie przycisku X, ale postrzelenie anuluje animację. Najważniejsze jest to, że możesz biegać dookoła, próbując się ożywić bez powodzenia, co jest nieporównywalnie frustrujące.

Jeśli zginiesz, zamieniasz się w ducha i musisz zapłacić pieniądze, aby zostać ożywionym, ale tylko określoną liczbę razy, zanim pojawi się ekran Game Over. Niestety, brakuje trybu współpracy, chociaż jest on w drodze, ale posiadanie kogoś, z kim mógłbym się bawić, kto mógłby mnie ożywić po śmierci lub osłaniać, gdy próbuję użyć żyć, naprawdę zdziałałoby cuda dla gry. Nie pomaga również to, że jest nękany kilkoma błędami technicznymi, które spowodowały, że musiałem kilkakrotnie restartować kursy.

Jest też strasznie dużo tak zwanego bramkowania w celu odblokowania rzeczy. Podobnie jak w grach Lego, możesz wrócić do już ukończonych torów, aby spróbować znaleźć wszystko, a niektóre plastikowe figurki są wręcz beznadziejne do zdobycia (legenda KFC, pułkownik Sanders, jest jednym z największych winowajców). Jeśli wiesz, że uwielbiałeś odblokowywać wszystkie figurki Lego w grach Lego, ta też ci się spodoba, ale dla mnie wydaje się, że jest to raczej nudny projekt, a kiedy podstawowa rozgrywka nie wytrzymuje, staje się bardziej obowiązkiem niż rozrywką.

Ogólnie rzecz biorąc, trudno oprzeć się wrażeniu, że Funko Fusion to prawdopodobnie beta, a nie ukończona gra. Jest trochę zbyt luźno ułożony bez tego ogólnego kleju, który sprawia, że wydaje się spójny. I żadna z różnych części nie jest szczególnie dobra, ponieważ brakuje polerowania. Rozwiązuję problemy, ale nie wiem, co zrobiłem, używam dodatkowych przedmiotów, nie wiedząc, co one robią, a przerywniki filmowe są aktywowane, a ja tak naprawdę nie rozumiem dlaczego. A kiedy już wymyślę, co robić, na przykład zabić pewną liczbę zwierząt, jest to w większości monotonnie nudne.

Główną atrakcją Funko Fusion są stłoczone tu postacie, od Scotta Pilgrima po Marty'ego McFly'a i samego Mega Mana, często z naprawdę fajnymi projektami i często dobrze znanymi fragmentami muzyki, które dają natychmiastowy kop endorfin. Ale to nie wystarczy. Mając więcej czasu w piekarniku, a zwłaszcza w trybie współpracy, mogłoby to wspiąć się o kilka prętów w górę, ale w tej chwili trudno polecić to komukolwiek poza zagorzałymi fanami Funko Pop. Ale nawet dla nich pytanie brzmi, czy nie lepiej wydać pieniądze na więcej plastikowych figurek do kolekcji.