Gori: Cuddly Carnage

Gry, które najlepiej można opisać jako dziwne, są powszechne dla tych z nas, którzy oddają się większości rzeczy. Wszystkie gatunki je mają; Tytuły, które są trochę trudniejsze do opisania, ale w zasadzie po prostu biorą koncepcję i dorzucają kilka dziwacznych składników. Uważam, że w ten sposób często staje się to trochę bardziej zabawne i interesujące, gdy rzeczy nie są odlane w tej samej formie, ale mają odwagę przybrać prawdziwy obrót. To jest to, co Gori, delikatnie mówiąc. Tutaj wcielamy się w kota, który za pomocą swojej gadającej deskorolki przebija się przez stada wrogów w czymś, co jest w zasadzie dość powtarzalnym hackiem i cięciem, ale gdzie coś wyjątkowego powstaje z prezentacji, która kadruje całą akcję. Jest to balans, który kilkakrotnie się chwieje, ale jest oryginalny pod kilkoma względami, które sprawiają, że nieco powtarzalna mechanika gry wydaje się trochę bardziej zabawna.

Gori to kot, który nagle znajduje się w sytuacji, w której ludzie wyginęli, a zabawki i maszyny wpadły w amok. W roli tej małej kuli włosowej musisz przetrwać, a łatwiej to powiedzieć niż zrobić, gdy wszelkiego rodzaju wrogowie, zwłaszcza małe różowe jednorożce, nie chcą niczego więcej, jak tylko cię zabić. Widowisko akcji to szybki wyścig bez zbyt wiele czasu na śmierć, w którym cała rzeź miesza się z podróżowaniem po planszy przez dziwne poziomy. Do tego dochodzi dość mroczne poczucie humoru i bardzo młodzieńcze wyrazy twarzy. Uważam, że to całkiem miłe, że w ogóle nie traktuje się tego zbyt poważnie. To dość wyzwalające, że jest tak przesadzony pod każdym względem i że żartuje z jakimiś odniesieniami do popkultury rozsypanymi tu i ówdzie.

Koty powinny wiedzieć, że Cuddly Carnage jest wyjątkowa pod wieloma względami. Krew, choć kreskówkowa, rozpryskuje się, gdy twoja główna broń, którą jest plansza, rozcina głowy jednorożców, a jeden boss po drugim jest równie pomysłowy, co dziwny. To Super Mario, ale dorosły, co trzeba przyznać, że jest nieco sprzeczne, biorąc pod uwagę to, jak wygląda wizualnie. Kreskówkowy styl graficzny idzie w parze z komiksowym motywem w prezentacji i przerywnikach filmowych, ale mimo to wygląda to trochę tak, jakbyśmy mieli coś w rodzaju duchowej kontynuacji Conker's Bad Fur Day. Jest dużo przekleństw i innych rzeczy, i chociaż czasami może to być trochę głupie, myślę, jak wspomniałem wcześniej, że nadal jest miejsce na to wszystko i pasuje do ogólnej atmosfery gry.

Oprócz pokonywania wrogów jest też kilka momentów platformowych, które oprócz celu poruszania się po torach, zapełniają również wskaźnik, aby umożliwić silniejsze ataki specjalne. Jednym z większych problemów jest jednak to, że sterowanie jest dość niestabilne. Nie są one w żaden sposób nieprecyzyjne ani szczególnie złe, ale w połączeniu z dość słabym aparatem są momenty, które stają się niepotrzebnie frustrujące. Jednocześnie sterowanie jest dość wyrozumiałe w sposób, który być może trochę rekompensuje fakt, że jest po prostu łuszczący się. Gori musi przedostać się przez wiele torów i aby się na nich zablokować, musisz nacisnąć przycisk, ale to trochę tak, jakby nie miało znaczenia, gdzie to zrobisz, o ile jesteś w pobliżu. To samo dotyczy powierzchni, po których trzeba przemieszczać się między różnymi znakami. To trochę tak, jakby zderzenie z powierzchniami działało tylko wtedy, gdy znajdziesz się w ich pobliżu. Wydaje się to bardziej nieprecyzyjne niż jest w rzeczywistości, ponieważ nie jest to w żaden sposób trudne. Po prostu nie jest to do końca gładkie. Można powiedzieć, że kontrola tak naprawdę nie działa jeszcze przeciwko tobie, ale zdecydowanie mogłaby być ściślejsza i jest kilka sytuacji, w których działa przeciwko tobie, chociaż na szczęście nie ma ich zbyt wiele.

Podobnie jak wiele innych rzeczy w tej grze, oprawa wizualna i muzyka są czymś wyjątkowym. Styl kreskówkowy pasuje, choć jest trochę skąpy w szczegółach. Jest to jednak całkiem zabawny projekt na wielu poziomach, a prostota jest również mocną stroną. Gra ma trzy różne ustawienia dotyczące grafiki, od 30 klatek do 120, co ładnie płynie, ale oczywiście kosztem rozdzielczości. Ale trudno jest grać z niższą liczbą klatek na sekundę, gdy jesteś przyzwyczajony do płynnie płynącego chaosu. Muzyka jest głośna i kamienista, ale przyjemnie towarzyszy przygodom Goriego. Podsumowując, prezentacja w szczególności jest zabawna, ale nie jest genialna technicznie.

Główny nacisk w grze kładziony jest oczywiście na całą akcję. Jest to w swojej istocie Hack and Slash i, podobnie jak sterowanie, wydaje się trochę nieprecyzyjne. Oczywiście idzie to w parze z tym, że sterowanie jest tak odbierane, ale nie ma we wszystkim realnej wagi i brakuje mi trochę zróżnicowania zarówno w animacjach, jak i kombinacjach. Kręcenie się po planszy wystarcza przez większość czasu, chociaż w miarę upływu gry dostępne są pewne specjalne umiejętności i nowe bronie. Możesz także zbierać pieniądze, aby ulepszyć oba takie i kupić nowe kostiumy i inne rzeczy.

Jest to humorystyczna gra akcji, która w dużej mierze opiera się na fakcie, że jest zabawna i wyjątkowa w swojej prezentacji. Samo założenie uroczego małego kota na planszy, powalającego wrogów na ziemię i stawiającego czoła dziwacznym bossom na zabawnych torach - to wszystko są świetne składniki same w sobie. Ale gra ma również kontrolę i akcję, które nie wydają się szczególnie zwinne i trzepoczące. To bardziej pomysł niż realizacja, ale sam pomysł jest na tyle zabawny, że w pewnym sensie przechodzi długą drogę. Gdyby tylko sterowanie i walka, które są oczywiście bardzo ważne w tego typu grach, były znacznie bardziej precyzyjne i responsywne, zdobyłoby to jeszcze wyższą ocenę. Jednak wyjątkowa i szalona zabawa w wykonanie zajmuje dużo czasu.