Legacy of Kain: Soul Reaver I & II Remastered

Legacy of Kain to saga o wampirach, która rozpoczęła się w 1997 roku, opowiadając długą i spójną historię w wielu odsłonach. Pierwsza część serii była romansem w stylu Zeldy nakręconym z góry, ale dopiero Soul Reaver, wydany w 1999 roku, eksplodował wątek wampirów. Popularna przygoda szybko doczekała się kontynuacji, a teraz oba Soul Reavers są dostępne w wysokiej rozdzielczości.

Ponieważ pierwszy Kain był silnie inspirowany dwuwymiarowymi Zeldami, Soul Reaver postanowił zbadać ścieżkę wytyczoną przez Ocarina of Time, przynajmniej w pewnym sensie. Trójwymiarowa przygoda z wampirami jest powierzchownie bardzo podobna do Zeldy. Mapa jest ujednolicona, a z jej zakątków tu i ówdzie bohater dwóch gier, Raziel, zbiera nowe funkcje, które pozwalają mu rozwijać się w innych miejscach.

Raziel jest dosłownym duchem, który może poruszać się zarówno w świecie duchów, jak i w świecie fizycznym. Istnieją różnice między tymi dwoma światami, a jeśli uderzysz w ścianę w jednym, możesz znaleźć przejście przez ścianę w drugim świecie.

Miernik duszy służy tutaj jako pasek energii. Za każdym razem, gdy pokonasz wroga, Raziel może wessać tę duszę do swojej kieszeni i w ten sposób pozostać po stronie świata fizycznego. Jeśli licznik duszy się wyczerpie, Raziel trafia do świata duchów, z którego możesz odskoczyć tylko wtedy, gdy licznik duszy jest pełny. Jeśli umrzesz w świecie duchów, to będzie po wszystkim.

Gry nie oferują całkowicie otwartego doświadczenia w grze, ale raczej iluzję wolności, po której postępujesz w zaskakująco prosty sposób. Sequel traktuje zwroty akcji jeszcze bardziej bezpośrednio i jest bardziej przygodową grą akcji, która rozwija się w przygotowaniu. Moja pamięć płatała figle tym dwóm grom, ponieważ zwłaszcza pierwszy Soul Reaver pozostawił wspomnienie znacznie bardziej epickiej przygody niż to, co okazało się rzeczywistością 25 lat później.

Pod względem rozgrywki obie gry zestarzały się zaskakująco źle. Wina nie leży w sterowaniu ani nawet w projekcie gry, ale trzeba pamiętać, że gry zaczynają się starzeć. Bitwy są jednak dość pomysłowe. Wampiry nie umierają po prostu gnijąc w błocie, ale muszą zostać przebite, spalone lub wrzucone do wody.

Mimo to, mimo że remastering poprawia sterowanie z oryginalnej gry i dodaje do pakietu nieco niejasną mapę, z dzisiejszej perspektywy naprawdę opustoszałe korytarze, brak rzeczy do zebrania i znalezienia oraz walka, która szybko staje się powtarzalna pomimo dobrego pomysłu, są paraliżujące.

Z drugiej strony, najlepsza część duetu w grze, czyli fabuła, wcale się źle nie zestarzała. Wyjątkowa i wielowątkowa historia z łatwością Cię urzeka, nie tylko dzięki doskonałej obsadzie postaci. Sam Raziel jest naprawdę świetną postacią, a Kain, który gra głównego złoczyńcę w tych grach, nie pozostaje daleko w tyle. Chociaż w ogólnym obrazie jest niewątpliwie trochę zabawnej nerwowości, historia wiele oszczędza.

Grafika została zremasterowana z szacunkiem dla starych gier, co oznacza, że jest to praktycznie tylko aktualizacja rozdzielczości i tekstur w stosunku do starej. Pod wieloma względami zwłaszcza drugi Łupieżca wygląda tak samo jak wcześniej, tylko ostrzejszy. Nie jest to tak naprawdę krytyka, ponieważ projekt wizualny gier jest nadal dość kompetentny i chociaż obie gry również wyglądają na przestarzałe z nowoczesnej perspektywy, w wyglądzie jest przyjemna nostalgia.

Legacy of Kain: Soul Reaver I & II Remastered nie jest złą grą z dzisiejszej perspektywy, ale dość łatwo sobie wyobrazić, że ci, którzy wcześniej nie grali w te gry, mogą nie rozumieć, dlaczego były hitami w swoim czasie. Nawet ja, który wtedy grałem w te gry, musiałem się trochę podrapać po głowie. Czy te gry nie były wtedy lepsze? Jednak gry są warte rozważenia jako nostalgicznej podróży, zwłaszcza jeśli chcesz ponownie wskoczyć w historię.