Clarkson's Farm - Sezon 2

Nie czuję się mocno związany z Jeremym Clarksonem jako osobą. Tak, śledziłem Top Gear przez lata i zanurzyłem palce w The Grand Tour, ale nie jestem szczególnie zaangażowany w jego sukces, ani dokładnie odwrotnie. Kategorycznie nie zgadzam się z całkowicie głupimi rzeczami, które pisał przez lata, i tutaj z pewnością włączam kolumnę o Meghan Markle i uważam, że jego stanowisko w sprawie zbliżających się zmian klimatycznych i zielonej transformacji od lat szkodzi postępowi i duchowi publicznemu.

Dlaczego więc zostałem przyklejony do ekranu przez dwa sezony Farmy Clarksona, która w pewnym sensie umieszcza tego samego mężczyznę, z którym mam lekko greckokatolickie relacje w środku ujęcia w 95% przypadków? Cóż, trudno na to odpowiedzieć. Może dlatego, że wartość rozrywkowa nie zawsze musi być ładowana, może są po prostu pewne koncepcje, pewne struktury, pewne kompozycje, które trafiają w strunę?

Farma Clarksona nie powinna działać. Jeremy Clarkson jest poza dwoma stałymi współgospodarzami Top Gear / Grand Tour. Nie ma Lamborghini ani eksplozji. Innymi słowy, jest sam, narażony, a nawet musi próbować prowadzić komercyjną farmę, ze wszystkim, co się z tym wiąże. Znów; To nie powinno działać. Ale tak się dzieje. Może to przypadek, może dlatego, że zespół, który Amazon zebrał do organizowania i filmowania, jest wręcz genialny, a może dlatego, że właśnie do tego Clarkson się urodził - tak czy inaczej, Clarkson's Farm to genialna, inwestująca, bogata i rozrywkowa telewizja, która ma zabawny, prawdopodobnie niezamierzony efekt uboczny zaszczepienia odnowionego szacunku dla upraw. Zwierzęta gospodarskie i praca związana z produkcją... Cóż, wszystko, co bierzemy za pewnik.

Clarkson od wielu lat prowadzi dużą wiejską posiadłość w Chipping Norton, na północny zachód od Londynu, a w drugim sezonie, który właśnie wylądował na Prime Video, wyzwania, rozdzierające serce chwile i małe zwycięstwa czekają zarówno sam Clarkson, jak i jego lojalna świta twardych mieszkańców, od Caleba rolnika po Charliego ekonomistę. Tym razem ptasia grypa, gruźlica bydła i rosnące koszty bałaganu w Brexit pustoszą kraj, a Clarkson porusza się po tym wszystkim z brakiem łaski, delikatnie mówiąc, ale pozornie szczerym pragnieniem... Cóż, stwórz coś.

Oczywiście, jako widz zawsze szukasz szwu w takich dokumentach, aby zobaczyć, jak bardzo to wszystko zostało zorganizowane, ale szczerze mówiąc, w Farmie Clarksona jest atmosfera autentyczności, realizm, którego wcześniej nie widziano w Top Gear, a na pewno nie w często inscenizowanym Grand Tour. Tutaj dostajesz się pod skórę projektu i śledzisz wzloty i upadki w znacznie bardziej zainwestowany sposób. Moja dziewczyna Klara i ja jesteśmy przyklejeni do ekranu od piątku, mówiąc "f*ck", gdy jałówka Pepper okazuje się nie być w stanie zajść w ciążę, lub wiwatując, gdy zbiory oleju rzepakowego okazały się solidnym wynikiem.

Zwykle nie inwestujemy tak mocno w telewizję rolniczą, mówiąc wprost, ale za każdym razem, w odstępie półtora roku, czułem prawdziwy związek z walką tych stosunkowo zwykłych ludzi, aby nadal robić to, co kochają, a jednocześnie muszę powiedzieć, że entuzjazm Clarksona dla rzemiosła się jak złoto. Nie czyni go to ani dobrym, ani złym człowiekiem, ale pomaga nadać mu wymiar, którego wcześniej nie miał wśród dymu z opon i rażącego rezonansu słowa "moc".

Clarkson's Farm to po prostu, tajemniczo, cholernie dobra telewizja i jest zalecana każdemu, kto nie wie, na co rzucić swoją miłość. W pewnym sensie są to puste kalorie, to na pewno. Ale czasami zrobią to tylko puste kalorie.