Dispatch Odcinki 5-6 Recenzja

W chwili pisania tego tekstu właśnie skończyłem grać w Dispatch Episodes 5 i 6. Dosłownie dopiero co skończony. Dlatego ta recenzja prawdopodobnie będzie wydawać się absolutną gadaniną i przepraszam za to. Jednak będzie również wolna od spoilerów, więc jeśli chcesz zagrać we własną wersję doskonałej gry narracyjnej AdHoc, nadal możesz przeczytać ją z wyprzedzeniem. Lub wróć, gdy skończysz, aby wejść całkowicie w ciemno. Ty robisz swoje.

Mówiąc o czasie, to od czasu, gdy ostatnio dotknąłem Dispatch, było go sporo, dzięki wczesnemu dostępowi do pierwszych czterech odcinków i muszę pochwalić AdHoc za to, że nie pominął ani jednego rytmu, aby przywrócić was do akcji. Niektórzy krytykowali epizodyczną strukturę Dispatch i chociaż można dyskutować o tym, czy gry epizodyczne działają na współczesnym rynku, AdHoc wykonał fenomenalną robotę, dostosowując swoją grę do tej struktury. Każdy odcinek to osobna mikro historia, która wpisuje się w szerszą narrację.

Odcinki 5 i 6 naprawdę sprawiają wrażenie, jakby to były miejsca, w których Dispatch wpada w swój rytm. Pierwsze dwa epizody wprowadzają Cię w fabułę i pętlę rozgrywki. Trzeci i czwarty oferują pierwsze ważne decyzje, dzięki czemu możesz poczuć, że naprawdę decydujesz o historii, a następnie piąty i szósty odcinek uderzają cię w największą część procesu decyzyjnego: konsekwencje. Poza kilkoma złośliwymi dialogami z Malevolą w 4. odcinku, dzięki temu, że zwolniłem jej najlepszą koleżankę, nie mogłem powiedzieć, że główne decyzje, które podjąłem, miały wpływ na Dispatch. Teraz mogę powiedzieć, że zbyt wcześnie byłem zbyt surowy w stosunku do gry, ponieważ odniesienia do starych komentarzy, działań i nie tylko wracają, aby mnie prześladować i pomagać w tych ostatnich odcinkach.

Nie będę się rozwodził nad ogólną rozgrywką, grafiką czy aktorstwem głosowym, ponieważ moje wrażenia z pierwszych czterech odcinków są w dużej mierze zgodne z najnowszą premierą. Na tych frontach wszystko jest doskonałe i po raz kolejny łapię się na tym, że jestem całkowicie uzależniony od pseudo hazardowego doświadczenia polegającego na wysyłaniu bohaterów do dorywczych prac. Podobnie jak inni, mam nadzieję na nieskończony tryb lub dodatkową zawartość po skończeniu tych odcinków, tylko po to, aby mieć swój własny mały symulator zarządzania superbohaterami. Jedną z niewielu wad, jakie mam w Epizodach 5 i 6, jest to, że Epizod 6 naprawdę zamienia rozgrywkę na fabułę i chociaż rozumiem dokładnie, dlaczego AdHoc zdecydował się na tę decyzję, byłaby to znacznie łatwiejsza pigułka do przełknięcia, gdyby rozgrywka nie okazała się tak zabawna. Te dwa niesamowite aspekty Dispatch czasami walczą o uwagę. Historia zawsze wygrywa i to prawie na pewno na lepsze, ale czasami chcesz mieć ciastko i też je zjeść.

Jak można wywnioskować z poprawionej ścieżki dźwiękowej do tych odcinków, ta krytyka jest niewielka. Ostatnie odcinki Dispatch naprawdę mi się udały, w miejscu, w którym inni nie zrobili tego tak bardzo, głównie dzięki zwiększonemu skupieniu się na postaciach. Wygląda na to, że Drużyna Z w końcu cię wpuściła do środka i jest to wielka korzyść z punktu widzenia opowiadania historii, ponieważ pozwala graczowi poczuć się w pełni mile widzianym w otaczającym go świecie. Jasne, nie są to ludzie, z którymi wybrałbyś spędzać czas, ale dochodzisz do punktu, w którym się z nimi zgadzasz.

Długość Dispatch po raz kolejny wydaje się gryźć go w tyłek, tutaj, ponieważ zakończenie tych ostatnich odcinków zajmuje mniej niż dwie godziny. O ile nie damy się zwieść, a ostatnie dwa odcinki są wyjątkowo długie, patrzymy na doświadczenie, które prawdopodobnie trwa znacznie poniżej dziesięciu godzin, biorąc pod uwagę wszystkie rzeczy. To o wiele krócej niż dawne doświadczenia Telltale i chociaż nadchodząca nieobecność może sprawić, że serce zacznie bardziej lubić Dispatch, nie można przestać się zastanawiać, czy kilka dodatkowych odcinków nie pomogłoby nam poczuć się bardziej przywiązanymi do naszej drużyny i listy innych postaci.

W odcinkach 5 i 6 Dispatch przeszedł od dobrego czasu ze świetną grafiką, aktorstwem głosowym i nie tylko, do świetnego czasu, w którym wszystko w końcu zaskoczyło. Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, jak zakończy się moja historia i bardzo się cieszę, że mogę donieść, że gra świetnie radzi sobie z tym, aby twoja historia wydawała się kanoniczna. Nawet jeśli na końcu dowiesz się, ilu innych graczy podjęło takie same decyzje jak ty, kiedy dokonujesz wyborów, budując własnego Roberta i ścieżkę, którą podąża, Dispatch konsekwentnie nagradza cię małymi ukłonami tu i ówdzie oraz dużymi przypomnieniami o tym, co zrobiłeś, aby zdefiniować swoją historię.