Pełna przepustnica: wykorzystanie chaosu

Po dość katastrofalnym pokazie, jaki MBF Racing miał w Bahrajnie na ringu w sezonie 2022, byłem trochę zaniepokojony nadchodzącym Grand Prix i tym, czy źle oceniłem moje oczekiwania wobec zespołu na resztę roku. Naprawdę myślałem, że samochód napędzany Mercedesem będzie w stanie konkurować z najlepszymi ze środka stawki, McLarenami i Alpine, i że po wprowadzeniu nowych części i rozwiązań, nawet walka z trzema czołowymi organizacjami była potencjałem. Ale Bahrajn postawił moje oczekiwania na prostą i uświadomił mi, że to było marzenie, a mniej cel. Okazuje się, że myliłem się co do tego, ponieważ MBF 01 ma bardzo duży potencjał, co udowodniły Jeddah, Australia i Imola.

Zdałem sobie sprawę, że ten samochód jest szybki nawet w środku stawki i jeśli mogę poczuć się z nim komfortowo i popchnąć go do granic możliwości, jest wystarczająco zdolny do walki z Red Bullami, Ferrari i Mercedesem, gdy te wiodące zespoły nie są w swojej grze. I chociaż można argumentować, że czekanie, aż zespół się potknie, aby skapitalizować, nie jest strategią wygrywania wyścigów, w F1 22 te trzy organizacje są tak agresywne wobec siebie, że prawie na pewno znajdziesz jeden lub dwa z sześciu najlepszych samochodów podatnych na ataki.

Weźmy Dżuddę na początek. To tutaj zdałem sobie sprawę z prawdziwego potencjału tego samochodu, ponieważ chociaż nie ma on mocy, aby wyprzedzić Ferrari na krętych prostych toru ulicznego, ma wystarczającą przyczepność i moc pod maską, aby konkurować z najlepszymi samochodami. Należy powiedzieć, że Dżudda jest jednym z moich ulubionych torów przez cały rok i jestem dość dobry w poruszaniu się po jej ciasnych granicach. Ale nigdy nie spodziewałem się, że zrobię tak dobrze, aby faktycznie zdobyć miejsce w siatce P4. Nie spodziewałem się też, że utrzymam tę pozycję w dniu wyścigu, ale na szczęście Mercedes Lewisa Hamiltona i Red Bull Maxa Verstappena, którzy ustawili się za mną, byli tak skoncentrowani na walce ze sobą, że nie musiałem skupiać się na tym, co działo się za mną. Mógłbym raczej mocno wpatrywać się w Sergio Pereza i dwa Ferrari przed sobą.

Ze względu na bitwę między dwoma czołowymi szkarłatnymi samochodami, łatwo było mi dotrzymać kroku czołowym zespołom, a także błąd Pereza w zakręcie nr 1 pozwolił mi wyprzedzić go, a następnie wykorzystać moje zgromadzone rezerwy energii, aby utrzymać Red Bulla za sobą, gdy próbował wyprzedzić. Ten chaos pozwolił mi zdobyć trzecie miejsce na podium i katapultował mnie i MBF Racing w górę klasyfikacji (coś pomogło w dziewiątym miejscu drugiego kierowcy Jensona Buttona) po rozczarowującym wyniku w Bahrajnie.

Jadąc do australijskiego Albert Park, znów miałem swoje oczekiwania pod kontrolą. Kolejne podium prawdopodobnie nie miało się wydarzyć, ale finisz punktowy był bardziej niż prawdopodobny ode mnie i Buttona. Po kilku okrążeniach treningów nadeszły kwalifikacje i to właśnie tutaj najlepsze zespoły udowodniły swój prawdziwy potencjał, ponieważ po niesamowicie szybkim okrążeniu wszystko, co mogłem zapewnić, to szóste miejsce w stawce, a Button ustawił się z powrotem na 15. miejscu. Nie trzeba dodawać, że to będzie musiał być szalony wyścig, aby z tej pozycji startowej wynikło coś innego.

Na szczęście dostałem kolejną dawkę chaosu, ponieważ na pierwszym okrążeniu, kierując się w prawo do zakrętu 1, Charles Leclerc i Ferrari Carlosa Sainza zetknęli się ze sobą, zmuszając oba samochody do zjechania do boksów, aby naprawić wczesne uszkodzenia. Red Bull Sergio Pereza również odniósł obrażenia po incydencie, co oznacza, że awansowałem z szóstego na czwarte miejsce (ponieważ George Russell okrążył mnie na pierwszym okrążeniu). Przez resztę wyścigu skupiałem się na odzyskaniu tego miejsca od Russella, co było wykonalnym celem dzięki temu, że oba samochody były napędzane tym samym silnikiem. Z pomocą DRS i inteligentnego zużycia energii udało mi się wyprzedzić Russella po kilku okrążeniach, a następnie spędzić resztę wyścigu na czystym powietrzu, utrzymując pozycję za znacznie szybszymi samochodami walczących Verstappena i Hamiltona. Nic innego nie wyszło z tego wyścigu, ale to oznaczało trzecie miejsce na podium dla MBF Racing, coś, co zostało poprawione przez niesamowity pokaz Buttona, który zamienił start z 15 miejsca na siódme miejsce.

Dwa wyścigi ze świetnymi wynikami sprawiły, że do 4. rundy: Imola podchodziłem z dużą pewnością siebie. Jest to również jeden z moich lepszych torów w całym kalendarzu, a ponieważ tak jest, byłem pewien, że kolejne podium może być na kartach, jeśli wszystko spadnie na właściwe miejsce. W tym momencie zacząłem zdawać sobie sprawę, że kwalifikacje to miejsce, w którym się wyróżniam, podczas gdy Button generalnie cierpiałby na zdobycie świetnego miejsca w stawce, ale nadrobiłby to niezwykłym tempem wyścigowym. Nic dziwnego, że tak było również w Przypadku Imoli.

Po sesji kwalifikacyjnej, z której nie byłem szczególnie zadowolony z powodu popełnienia kilku błędów w zakręcie 6 i 17, skończyłem startując na P6, z Buttonem kilka miejsc za mną na P12. W kalendarzu na 2022 rok Imola jest jednym z niewielu weekendów sprinterskich, co oznacza, że niekoniecznie był to czas, w którym oboje rozpoczynaliśmy wyścig. Dla mnie było to trochę przeszkodą, ponieważ najlepsze zespoły nie popełniały błędów, a ja przegrałem walkę z Valtterim Bottasem i ukończyłem Sprint na miejscu na P7. Button z kolei wykorzystał swoje tempo wyścigowe, aby odrobić stratę miejsca i ukończyć wyścig na P11.

To zaprowadziło nas do prawdziwego Grand Prix, gdzie skupiałem się głównie na tym, aby nie stracić więcej pozycji. Na szczęście, jak to było ostatnio w ogólnym temacie, chaos wybuchł wcześnie, gdy Verstappen poszedł zbyt głęboko i wylądował na zakręcie 2 pierwszego okrążenia po walce z Perezem i Russellem, dwoma samochodami, które stały się podatne na mnie i Bottasa przede mną. Obaj ścigaliśmy osłabionego Mercedesa i Red Bulla przez cały czas trwania Grand Prix i udało nam się wyprzedzić oba do czasu, gdy flaga w szachownicę zaczęła falować, co oznacza, że wynik P7 zakończył się przejściem do wyniku P4, a jak można się było spodziewać, Button wykorzystał swoje tempo wyścigowe, aby zmienić P11 w P6 pod koniec wszystkiego - czyniąc Imola MBF Racing najlepszym wynikiem Grand Prix sezonu do tej pory.

W tym momencie połączenie większego komfortu z samochodem, a także różnych ulepszeń, które zostały zamontowane w MBF 01, jasno pokazało, że MBF Racing prowadzi w środkowej grupie zespołów, a także początkowa kolejność dziobania została rzucona na głowę, ponieważ McLaren znalazł się na ósmym miejscu w klasyfikacji konstruktorów z czterema punktami, podczas gdy Haas i Alfa Romeo (w większości prowadzone przez Bottasa) stały się moim największym rywalem. Przynajmniej tak się zakłada, że Red Bull się pozbiera, ponieważ ciągłe wypadki i problemy postawiły zespół w trudnej sytuacji, tylko 14 punktów straty do mojego zespołu. Nie trzeba dodawać, że ten sezon stał się bardzo, bardzo ekscytujący.