Pięć najlepszych występów Jacka Nicholsona

Nie ma żadnych wątpliwości, że Jack Nicholson należy do absolutnej elity Hollywood. Prawdziwy stary lis, którego kariera trwa już ponad sześć dekad, a którego wielki przełom nastąpiłEasy Rider wraz z rolą alkoholika George'a Hansona, występem, który ugruntował jego pozycję jako jednej z największych gwiazd branży, i historią sukcesu, która ugruntowała go w podręcznikach historii i uczyniła z niego ponadczasową ikonę.

Mając na swoim koncie trzy Oscary, niewielu może się spierać z jego niesamowitą wszechstronnością i umiejętnością portretowania złożonych i często mrocznych, niespokojnych postaci. Od One Flew Over the Cuckoo's Nest do Batman, a później Franka Costello w The Departed, Nicholson wielokrotnie udowadniał, jakim jest fenomenalnym aktorem ze swoją opatentowaną charyzmatyczną prezencją i urokiem, a teraz wymieniamy to, co uważamy za jego pięć najlepszych występów.

5. Infiltracja (2006)

Jako bezwzględny szef mafii, Frank Costello, Nicholson obdarzył świat postacią równie mrożącą krew w żyłach, co charyzmatyczną, równoważącą groźną intensywność ze złowrogim urokiem z wyjątkową zręcznością. To mistrzowski występ pełen dyskomfortu, w którym Nicholson wykorzystuje swój charakterystyczny uśmiech, aby stworzyć postać tkwiącą w dwoistości napięcia i nieprzewidywalności, równie niebezpieczną, co zabawną.

4. Kilku dobrych ludzi (1992)

Jako surowy i arogancki dowódca, Nicholson dał nam jeden ze swoich najbardziej przerażających występów, a także prawdopodobnie najlepszą rolę w całych latach 90. Jego zdolność do naturalnego przekazywania autorytetu i nieustanna wiara Jessupa w jego moralną prawość, wraz z mową ciała, która subtelnie, ale skutecznie dominuje wszystko i wszystkich w jego obecności, sprawiają, że postać jest równie hipnotyzująca, co odrażająca. Podskórna wściekłość i chłód, które przekazuje Nicholson, sprawiają, że Jessup jest jedną z najsilniejszych osobowości, jakie kiedykolwiek widzieliśmy na ekranie. Absolutnie genialne aktorstwo.

3. Batman (1989)

Kultowy film Tima Burtona otworzył drzwi do gatunku superbohaterów, a także dał nam jednego z najbardziej kultowych złoczyńców w historii kina. Nicholson łączy swoją charyzmatyczną grę aktorską z mroczną, maniakalną energią, która doskonale oddaje istotę Joker; Przerażająca, nieprzewidywalna i nieustannie fascynująca. Wygłasza swoje kwestie z mieszanką wdzięku i szaleństwa, która sprawia, że Joker jest zarówno śmieszny, jak i groźny, co jest również wzmocnione przez ekspresję Nicholsona. Mrożąco doskonała reprezentacja czerpania przyjemności z chaosu i anarchii, Nicholson jest całkowicie niezapomniany w swoim portretowaniu tej złożonej i wciągającej postaci.

2. Lot nad kukułczym gniazdem (1975)

Zdecydowanie jednym z najbardziej elektryzujących, zniuansowanych występów Nicholsona jest One Flew Over the Cuckoo's Nest, gdzie genialnie sportretował charyzmatycznego, zbuntowanego więźnia, który próbuje uciec z surowego, kontrolowanego środowiska szpitala psychiatrycznego, zachowując się jak szalony. Tutaj Nicholson doskonale łączy powagę z humorem i głębią, mieszając ją z wyrazistą prezencją i mimiką, które doskonale oddają frustrację, radość i smutek McMurphy'ego na bardzo osobistym poziomie. Jest to nie tylko jeden z najlepszych występów Nicholsona, ale także jeden z najbardziej poruszających i mocnych w historii kina.

1. Lśnienie (1980)

Niewiele występów w długiej, bogatej historii Hollywood może się równać ze wspaniałym portretem Nicholsona jako Jacka Torrance'a w adaptacjiThe Shining Kubricka. Wciągająca podróż, w której śledzimy upadek Torrance'a, gdy mroczne, nadprzyrodzone siły doprowadzają go do szaleństwa. Od ojca rodziny do brutalnego, szalonego mordercy. Występ, który jest równie porywająco intensywny, co głęboko niepokojący i wypełniony wyjątkowym urokiem i osobowością Nicholsona, wszystko, od jego opatentowanego uśmiechu po maniakalną mimikę twarzy, pomaga tak doskonale uchwycić nieprzyjemną nieprzewidywalność postaci, a także jej sympatyczne strony. Jest coś wręcz dziwacznego w pozornie naturalnym sposobie, w jaki Nicholson przekazuje Torrance'a, a jego powolne pogarszanie się stanu psychicznego i walka z wewnętrznymi demonami jest niepodobna do niczego innego. Mroczna, intensywna rola, w której każda chwila wydaje się autentyczna i przerażająca, i którą uważamy za absolutnie najlepszą w karierze Nicholsona.