Assassin's Creed Mirage Hands-On Preview

Seria Assassin's Creed zawsze polegała na doświadczaniu przeszłości przez pryzmat teraźniejszości. Dobrze więc, że właśnie to robi Ubisoft z Assassin's Creed Mirage, który próbuje wrócić do korzeni po tym, jak Valhalla być może odeszła nieco daleko od zwykłego DNA serii. W zeszłym tygodniu spędziłem trzy godziny z nadchodzącą grą (miały być cztery, ale sesje przedpremierowe Ubisoftu są prawdopodobnie bardziej skomplikowane niż jakakolwiek maszyna Animus) i wrażenie było pozytywne. Bardzo pozytywne, w rzeczywistości.

Jak większość z was zapewne słyszała, gramy jako Bassim, który również miał rolę w Walhalli. Jest rok 861, a młody chłopak wciąż jest tylko kieszonkowcem w mieście Anbar, położonym we współczesnym Iraku. W pierwszej części zapoznawczej śledzimy jego przyjaciela z dzieciństwa Nehala w podróży w dół pamięci, choć nie jest to spokojny spacer, gdy przeskakujemy przez dachy i przeszkody. Parkour powraca w wielkim stylu, gdy z gracją pokonujemy przeszkody, zjeżdżamy po linach, wspinamy się po ścianach, a nawet uprawiamy skok o tyczce, co jest jedną z niewielu nowych mechanik akrobatycznych . Reszta jest poddawana recyklingowi, ale nie ma to znaczenia, ponieważ parkour jest znacznie bardziej gładki i naturalny niż wcześniej. Nadal może być niezgrabny, ale nie na tyle, aby przełamać zanurzenie.

Intro szybko się kończy i przeskakujemy w czasie i miejscu do zamku Alamut, miejsca w dzisiejszym Iranie, które pojawiło się również w niektórych poprzednich grach. Górzysty obszar służy jako rodzaj obozu treningowego dla zabójców i zabawnie było zobaczyć, jak Bassim próbuje kultowego serialu Leap of Faith i ląduje na tyłku w stogu siana. Na szczęście istnieje wiele okazji do doskonalenia parkour, ponieważ Alamut prawdopodobnie wygrywa niepochlebną nagrodę jako najmniej przyjazne dla niepełnosprawnych miejsce na świecie. Każdy obszar, niezależnie od tego, czy chcesz odwiedzić trenera, czy sprzedawcę, wymaga śmiertelnie niebezpiecznych akrobacji. Jednak nasze podstawowe szkolenie pod okiem naszego mentora Roshana, zatwardziałej kobiety o niemal komicznie ochrypłym głosie, dotyczyło sztuki walki. Mirage zachowuje system walki z Origins i ostatnich gier Assassin's Creed, co oznacza, że manewry unikowe i precyzyjnie zsynchronizowane parowanie są niezbędne, jeśli chcesz mieć szansę na pokonanie wrogów.

Połączenie ulepszonego skradania się i bardziej wciągającego systemu walki natychmiast okazuje się zwycięską receptą, gdy w końcu zostaję uwolniony w Bagdadzie. Dzięki możliwości ukrywania się w cieniu i korzystania z klasycznych narzędzi, takich jak bomby dymne i zatrute strzałki, mamy wszystkie narzędzia potrzebne do ukradkowego eliminowania naszych celów. I w przeciwieństwie do, powiedzmy, Syndicate, narzędzia są nie tylko miłe - są surową koniecznością. Bassin nie jest w pełni wyposażonym wojownikiem, który może po prostu rozbić wrogów brutalną siłą i potężną bronią. Mechanika odgrywania ról jest cięta do szpiku kości i chociaż istnieje małe drzewko umiejętności, nie będziesz w stanie przejść przez grę, szlifując poziomy i znajdując lepszy sprzęt.

Na szczęście dla nas, Bagdad jest rajem dla zabójców z większą liczbą kryjówek na metr kwadratowy niż jakiekolwiek inne miasto. Płaskie tarasy na dachu nigdy nie są oddalone o więcej niż kilka skoków lub sklepień, a jeśli zdecydujesz się poruszać po ziemi, zawsze możesz zniknąć w dużych, tętniących życiem tłumach, które zaludniają rynki i wąskie uliczki. Jako miejsce spotkania nie tylko różnych kultur, ale także cywilizacji, starożytna metropolia jest niezwykle fascynująca i przypomina Konstantynopol z Objawienia, ale w zupełnie innej skali. Kiedy oddaliłem mapę, ze zdziwieniem zdałem sobie sprawę, że to, co uważałem za całe miasto, było w rzeczywistości tylko jedną z kilku dzielnic. I w przeciwieństwie do kilku ostatnich gier, wydaje się, że każdy mały zakątek jest pełen zagadek i tajemnic. Pochodzący z Walhalli jest prawie jak przejście z podłogi z linoleum do misternie tkanego dywanu.

Podobnie jak samo miasto, struktura misji jest w porządku i rozgałęziona. Chociaż początkowo byłem trochę zirytowany, że nie wrócili do samodzielnych misji podobnych do GTA, zanim seria stała się grą fabularną, mój sceptycyzm szybko ucichł. Ubisoft Bordeaux poszedł o krok dalej i znalazł inspirację w oryginalnym Assassin's Creed. W tamtych czasach Altaïr musiał znaleźć wskazówki, aby osiągnąć swój ostateczny cel, świetny pomysł, który został podważony przez fakt, że rdzeń rozgrywki składał się z tych ogólnych działań, które później zostały zdegradowane do działań pobocznych. Na szczęście śledztwo jest znacznie bardziej zaangażowane w Mirage.

Najpierw znalazłem skradzione towary dla chińskiego kupca Tonga, którego rozpoznałem na szkoleniach. Nie pomagałem jednak tylko ze względu na stare czasy, ponieważ obiecał, że zabierze mnie na ekskluzywną aukcję, jeśli pomogę mu z małym problemem związanym z importem. Moja pomoc kosztowała miejscowego kapitana portu życie, ale potem mogłem udać się na jeden z tętniących życiem bazarów w mieście. Pomimo obietnicy, Tong nie mógł mnie wprowadzić na aukcję i musiałem szukać igły (a raczej spinki do włosów) w przysłowiowym stogu siana, zanim w końcu uzyskałem dostęp do aukcji, gdzie wojna licytacyjna ostatecznie zerwała zasłonę tajemnicy z mojego celu.

Różnorodność jest świetna, nie tylko dlatego, że linia zadań nie jest liniowa. Jednocześnie doświadczenie jest wzbogacone o nowe elementy dyrektywy. Wygląda na to, że Ubisoft Bordeaux został zainspirowany ostatnimi grami Frogware Sherlock Holmes, ponieważ nie zawsze prowadzisz bezpośrednio do celu przez świecące kropki na mapie. Zamiast tego musiałem znaleźć lokalizacje, słuchając niejasnych opisów lub przekupując mieszkańców w celu uzyskania dalszych informacji, co można zrobić za pomocą dosłownego kredytu ulicznego, który zarabia się wypełniając cele poboczne. Na bazarze też nie powiedziano mi wprost, co mam robić, ale zamiast tego musiałem obserwować i eksplorować otoczenie, zanim podsłuchując rozmowy i podążając za właściwymi ludźmi, w końcu osiągnąłem swój cel. Miasto naprawdę ożywa dzięki tego rodzaju mechanice.

Gdybym miał wskazać coś negatywnego (a jest to zaskakująco trudne), prawdopodobnie byłoby to to, że ton gry nie rezonował ze mną. Po drodze są lekkie momenty i kilka dobrodusznych przekomarzań między postaciami, ale twórcy niestety nie wrócili do humoru szczęśliwych dni Ezio. Mirage wydaje się poważną grą, a Ubisoft po prostu nie był zbyt dobry w pisaniu ich od czasu oryginalnego Watch Dogs. Doświadczyłem również pewnych błędów graficznych, ale tego można się spodziewać przed oficjalną premierą - zwłaszcza, że streamowałem grę.

Moje około trzy godziny z Assassin's Creed Mirage były bardzo pozytywne. Wcześniej obawiałem się, że będzie to prosty powrót do klasycznej formuły, która wydawała się już stara w 2015 roku, kiedy Syndicate wydawało się. Ale Mirage to znacznie więcej. Wydaje się, że Ubisoft Bordeaux starannie wybrał dokładne elementy w 16-letniej historii serii, które najlepiej ożywiają przeszłość. Z intensywnym październikiem wypełnionym dużymi tytułami, Assassin's Creed po raz pierwszy został zepchnięty w cień, ale nie zdziwiłbym się, gdyby gra wyskoczyła i zabiła konkurencję.