World of Warcraft: Shadowlands - recenzja (w przygotowaniu)

Shadowlands, ósme rozszerzenie World of Warcraft, ujrzało światło dzienne 23 listopada i ku naszemu zdziwieniu... premiera odbyła się bez problemów. Od razu połączyliśmy się z serwerami, a inni gracze nie „kradli" nam wrogów ani celów misji. Wszystko szło gładko, co pozwoliło nam cieszyć się dodatkiem od samego początku.

Jeśli śledziliście dotychczasową fabułę WoW-a lub przynajmniej oglądaliście powyższy zwiastun filmowy, to wiecie, że Sylvanas, niszcząc hełm Króla Lisza, otworzyła ogromną szczelinę między światem żywych a królestwem umarłych, czyli Krainą Cienia (Shadowlands). Mroczna Pani wykorzystała również swoich nowych sojuszników do porwania najważniejszych przywódców Azeroth, w tym Baine'a Bloodhoofa z Hordy i Anduina Wrynna z Przymierza.

„Mistrzowie Azeroth" (gracze) zostają wezwani do pomocy wraz z takimi bohaterami jak Jaina Proudmoore czy Thrall. Jednak wkroczenie do świata Shadowlands w ciele żywej istoty nie jest proste. Gracz i reszta postaci trafiają do Paszczy (The Maw), obszaru przeznaczonego dla najgorszych dusz, strasznego miejsca pełnego cierpienia i bólu, z którego nie można uciec. Szybko jednak okazuje się, że do Paszczy zaczynają trafiać wszystkie dusze, niezależnie od tego, co uczyniły za życia, dając więcej siły i mocy nowemu antagoniście, Jailerowi.

Po serii dynamicznych zadań przypominających te z Legionu i Battle for Azeroth udało nam się uciec z Paszczy i dotrzeć do Oribos, Wiecznego Miasta (Eternal City). Oribos to miejsce sądu dla dusz, w którym określa się, gdzie trafi każda dusza, ale służy również jako centrum, łączące wszystkie obszary Shadowlands. Otrzymujemy w nim również dostęp do trenerów, sprzedawców i ciekawostek, jeśli zdecydujemy się nieco pozwiedzać. To powiedziawszy, miasta-centra w Battle for Azeroth były znacznie bardziej imponujące i żywe.

Następnie odwiedzamy Bastion, piękny obszar pełen pływających struktur i niebiańskich postaci. Można powiedzieć, że jest to odpowiednik Raju dla szlachetnych dusz. Naszym celem jest porozumienie się z przywódcą Bastionu, Arbiterem, ale zanim to nastąpi, będziemy musieli udowodnić, że jesteśmy godni. Możemy dalej eksplorować historię Bastionu, czytając dokumenty i prowadząc rozmowy z postaciami niezależnymi, ale w tym miejscu Shadowlands wchodzi w zwykły rytm WoW-a, prosząc gracza o wykonanie serii zadań typu „zabij X wrogów", „zbierz Y przedmiotów". Ostatecznie Bastion zostaje zaatakowany przez wrogą frakcję. Nie będziemy zdradzać dalszych szczegółów, ale wystarczy wiedzieć, że ten cały „raj" ma pewne wątpliwe zasady i procedury, których nie każdy jest fanem.

Fabuła wydaje się być filarem Shadowlands. Rozszerzenie skupia się na w pełni udźwiękowionych dialogach, sekwencjach filmowych i z góry określonych wydarzeniach. Doceniamy skupienie się na poważnej narracji, ale wiemy, że są gracze, którzy preferują lżejsze klimaty, coś, w czym można dobrze bawić się wspólnie z przyjaciółmi, ignorując świat gry i postacie. Dla takich osób Shadowlands okaże się rozczarowaniem.

Nam jednak ta stylistyka bardzo przypadła do gustu. Rozgrywka jest bezbłędna, historia wydaje się intrygująca i angażuje dzięki bardziej niejednoznacznemu podejściu, a oprawa audiowizualna stoi na najwyższym poziomie. Sam design to jeden z najlepszych, jakie widzieliśmy w grach Blizzarda. Nasze pierwsze wrażenie jest bardzo pozytywne, choć przed nami wciąż sporo do odkrycia, w tym pozostałe obszary, lochy, PvP i endgame.