Little Nightmares 3 Zapowiedź: Supermassive przejmuje pałeczkę od Tarsiera w autentycznym threequelu

Nie traćmy czasu na przechodzenie do sedna. Biorąc pod uwagę, że Tarsier Studios oddaje stery serii Little Nightmares, a Bandai Namco przekazuje obowiązki zarządzania nią Supermassive Games, możesz być trochę zaniepokojony, co to oznacza dla nadchodzącej trzeciej gry z serii. Czy zostanie zachowana swoboda twórcza, czy rozgrywka będzie się rozgrywać inaczej, czy atmosfera i konfiguracja zostaną dostosowane ze względu na fakt, że za projektem stoi inny kreatywny umysł roju? Miałem okazję zagrać w krótką część Little Nightmares 3 podczas mojego pobytu na targach Gamescom i mogę powiedzieć z całą pewnością, że nic z tego nie ma miejsca. Little Nightmares 3 to Little Nightmares, jak znasz i kochasz go w najlepszym wydaniu.

Supermassive może być nazwą na puszce tej trzeciej części serii, ale jeśli oderwiesz nazwę brytyjskiego studia, znajdziesz Tarsier Studios wydrapane na powierzchni poniżej. Little Nightmares 3 wydaje się być właściwą ewolucją i krokiem naprzód dla serii, z założeniem i rozgrywką, które doskonale oddają pomysłowość i niepokojący czynnik Little Nightmares. Nadal będziesz wędrować po świecie 3D z bocznej perspektywy, unikając potworów i dużych złoczyńców, ukrywając się i unikając ich linii wzroku, a jednocześnie rozwiązując zagadki i wyzwania środowiskowe oraz wspinając się platformą do nowych obszarów po drodze. Duch Little Nightmares nigdzie nie odszedł w tym threequelu.

Ale tak czy inaczej, przejdźmy do moich doświadczeń z grą. Miałem okazję przejść poziom Candy Factory w trybie kooperacji wraz z innym dziennikarzem. Cel był taki sam, jak na każdym innym poziomie Little Nightmares: dotrzeć do punktu końcowego bez zostania znalezionym i brutalnie zabitym przez głównego złoczyńcę, którym w tej sytuacji okazała się pokręcona kobieta, którą najlepiej można opisać jako dyrektorkę szkoły z twoich koszmarów. Jako, że było to demo oparte na współpracy, wcieliłem się w rolę Alone, młodego chłopaka, który potrafił używać klucza do rozbijania rzeczy, a nawet otwierania nowych obszarów, usuwając wszelkie na mojej drodze. Druga bohaterka, ta, nad którą przejął kontrolę mój odpowiednik w trybie współpracy, znana jest jako Low i jest młodą dziewczyną, która używa łuku i strzał do aktywowania przycisków poza zasięgiem. Pracując w tandemie, pokonaliśmy wiele przeszkód, czy to wyciek wody pod napięciem, ciemną kompozycję rojącą się od chrząszczy, czy okropną, pokręconą kobietę, która za każdym razem, gdy zauważyła któregoś z nas, wpadała w stan maniakalny i szarżowała w kierunku zauważonego bohatera, aby go porwać.

Rozgrywka wydawała się dość prosta, ale z dużą złożonością i zniuansowanym poziomem trudności w oknach czasowych związanych z tym, jak pokonać każdą z odpowiednich łamigłówek i wyzwań. Kiedy po raz pierwszy spotykasz pokręconą kobietę, od razu myślisz, aby uciec w bezpieczne miejsce, ale po śmierci lub dwóch uczysz się jej ruchów i znajdujesz sposoby na poruszanie się po pokoju, chowając się pod biurkami i w pudełkach, aby uniknąć jej wzroku i przekraść się przez pokój bez wzbudzania podejrzeń. Ponownie, wszystko jest bardzo tradycyjne Little Nightmares. Odnosi się to również do czynnika strachu i denerwującej natury, ponieważ Little Nightmares 3 nie jest przerażający ani przerażający, ale jest na wskroś niepokojący i przerażający, z atmosferą, która sprawia, że włosy stają dęba, tym bardziej, gdy stajesz twarzą w twarz z niektórymi okropnościami, które Supermassive ugotował.

Dbałość o szczegóły jest również obecna i niezmieniona w stosunku do tego, czego spodziewaliśmy się w poprzednich częściach. Świat jest pieczołowicie wykonany i ma tak dużą głębię, mimo że gra się pod kątem, w którym połowa świata nigdy nie jest widoczna. Tła i tła to jedne z bardziej imponujących i złożonych części, z których wiele sprawia, że zadajesz sobie pytanie, co dokładnie się dzieje, zanim zdecydujesz się wrócić do pracy i kontynuować pracę, próbując kontynuować i znaleźć ucieczkę od udręki Spiral. A to wszystko jest po prostu wrażeniem, które zebrałem podczas pracy nad mrocznym, ponurym i przerażającym poziomem Candy Factory, dlatego teraz zamierzam przekazać pałeczkę Óscarowi, aby podzielił się swoimi przemyśleniami na temat jaśniejszego (ale bez wątpienia równie pokręconego) demo Necropolis.

Dziękuję, Ben! Wydaje mi się, że musiałeś być szczęśliwym draniem, który wypróbowuje całą świeżą zawartość, podczas gdy ja utknąłem z pierwszym rozdziałem gry. Ale hej, tak się dzieje, gdy to nie ty tu rządzisz! Nie mam jednak żadnych uprzedzeń – po prostu cieszę się, że udało mi się zgłębić poziom Necropolis.

Dla porównania, była to właściwie pierwsza gra, w którą miałem okazję zagrać na Gamescomie. Było to w jednym z Xbox Reception stoisk – które, nawiasem mówiąc, nie mogłem nie zauważyć, że kiedy wszedłem do środka, było zupełnie ciemno. Czy jest lepszy sposób na rozpoczęcie dnia na konwencie gier niż wskoczenie do horroru w całkowitej ciemności? Sam, nie mniej! W przeciwieństwie do Bena, nie miałam dziennikarza, który rzuciłby mi w tę pokręconą kobietę, żeby dać mi wystarczająco dużo czasu na ucieczkę. Tkwiąc tam, zupełnie sama w ciemności, nie mogłam wymyślić lepszego sposobu na nadanie tonu całemu dniu, niż bycie tak przerażonym, że mogę skończyć srając się i spędzając resztę dnia z bałaganem w spodniach.

Żarty na bok, podczas gdy Candy Factory wysuwał na pierwszy plan mroczne i pokręcone elementy horroru, Necropolis oferował inną, ale nie mniej mrożącą krew w żyłach atmosferę. Necropolis jest przedstawiany jako zrujnowane miasto, wypełnione opuszczonymi kołami zębatymi i młynami. Atmosfera w tym rozdziale jest gęsta i przytłaczająca, zaakcentowana nieustannym odgłosem zawodzenia mieszającego się z wiatrem. Na tle wydm i starożytnych ruin poziom ten zdołał przekazać poczucie ponadczasowego grozy i tajemniczości, wierne niepokojącej atmosferze, z której słynie Little Nightmares. W tym demo zaczynasz od obudzenia się w stanie oszołomienia, a po kilku metrach marszu znajdziesz się w otoczeniu tylko piasku i ciszy, z wyjątkiem odległych echa wiatru i niesamowitej ścieżki dźwiękowej.

Aby rozwiązać zagadki, musisz przełączać się między Low i Alone, z których każdy ma unikalne umiejętności. Klucz Alone służy do mechanizmów i rozbijania ścian, podczas gdy łuk Low ułatwia docieranie do wzniesień, odstraszanie wron i zabijanie chrząszczy. Mechanika ta podkreśla tradycyjne podejście do rozwiązywania zagadek, ale integruje nowe elementy, aby zwiększyć złożoność. Na przykład w demie mojego rozdziału rzuciłem okiem na przyszłe dodatki do gry, takie jak parasole z kruczych piór, które moim zdaniem były naprawdę fajne.

Jednym z wyróżniających się momentów w demie było spotkanie z Monster Baby, głównym antagonistą w tym rozdziale. Jak wspomniałem wcześniej, w przeciwieństwie do Bena, nie miałem u boku dziennikarza, którego mógłbym rzucić do gigantycznego diabelskiego dziecka, gdyby sprawy potoczyły się bokiem. Tak więc, w miarę jak demo się przeciągało, a to cholerne dziecko pojawiało się coraz bardziej, szanse na to, że zrobię kupę w spodnie, rosły coraz bardziej. Coś, co naprawdę mi się podobało, to to, że ten niepokojący stwór nie tylko służył jako wywołujący strach wróg, ale także działał jako katalizator rozwoju fabuły. W ostatniej scenie dema (która chyba najbardziej mnie przeraziła) widzimy Monster Baby w akcji: niszczy ścianę i pozornie więzi postacie, prowadząc je do nowego miejsca. Jest to przekonujący przykład tego, jak gra skutecznie łączy projekt wrogów i jumpscare'y z elementami narracyjnymi.

Gdziekolwiek nie spojrzeć, można było znaleźć wrony, ich klatki pełne piór i kości. Kruki, tradycyjne symbole śmierci i wróżby w różnych kulturach, dodawały ponurej atmosfery – każdy szczegół w grze, bez względu na to, jak pozornie nieistotny, ma ukryte znaczenie. I podobnie jak w przypadku dema Bena, w rozdziale, w którym grałem, było mnóstwo chrząszczy. Jest ich mnóstwo. Na przykład chrząszcze i ich jaja są powtarzającymi się elementami, odzwierciedlającymi dyskomfort odczuwany w pierwszej Little Nightmares zabawie z pijawkami. Ten wybór powtarzających się zagrożeń wzmacnia spójność tematyczną serii i poczucie pełzającej grozy. Nie mogę więc nie zgodzić się z Benem, kiedy mówi, że duch Little Nightmares nigdzie nie odszedł w tym threequelu.

I na tym (nie chcemy zdradzać, skąd biorą się te wszystkie strachy – więc możecie zrobić kupę w spodnie, tak jak my to zrobiliśmy), zakończę tym, mówiąc: jeśli jesteś fanem szukającym więcej niesamowitych emocji, które pokochałeś w pierwszych dwóch grach, ta gra spełnia wszystkie wymagania. Podczas targów Gamescom 2024 mieliśmy również okazję zagrać w Reanimal (od twórców Little Nightmares 1 i 2), gdzie zauważyliśmy celowy wysiłek mający na celu podniesienie poziomu doświadczenia Little Nightmares dzięki nowym funkcjom (takim jak znacznie swobodniejszy ruch kamery). Trudno mi dostrzec ten sam nacisk na innowacje w przypadku Little Nightmares 3. Być może napiszemy artykuł porównujący te dwie gry. Na razie wszystko, co pozostało mi do powiedzenia, to to, że jeśli jesteś fanem pierwszych dwóch gier spragnionym klimatu Little Nightmares, ta gra jest strzałem w dziesiątkę. Zdecydowanie tak. To powiedziawszy, Ben, przekażę pałeczkę z powrotem tobie.

Najwyraźniej więc Supermassive przybił zadanie do koszulki z Little Nightmares 3. Pytanie brzmi teraz, kiedy będziemy mogli doświadczyć pełnej wersji gry, aby przebić się przez wiele dodatkowych przerażających poziomów, uciekając przed całą masą innych przerażających antagonistów, próbując uciec z tej piekielnej otchłani. Na razie premiera Little Nightmares 3 jest zaplanowana na 2025 rok, więc bez wątpienia bądźcie na bieżąco, aby uzyskać więcej informacji i wrażeń na temat tego wspaniałego threequela w nadchodzących miesiącach.